Mechanizmy różnicowania statusu w grupie: interakcje (wzajemne oddziaływania) komunikacja miedzy jej członkami
□
Klasyczne badania Balesa (1950) nad procesem realizacji zadań przez małe grupy złożone z kilku nieznających się uprzednio osób. Efekt - rozwiniecie systemu klasyfikacji obejmujący niemal wszystkie rodzaje interakcji pojawiających się w grupie Na system ten składają się 4 ogólne klasy interakcji: pozytywne działania spoleczno-emocjonalne działania zadaniowe wymiana informacji
negatywne działania spoleczno-emocjonalne 4 ogólne klasy dzielą się (każda z nich) na trzy podklasy
Rodzaje specjalistów wykształcających się w spontanicznym przebiegu interakcji w malej grupie: specjaliści spoleczno-emocjonalni: (łubiani)
• menedżerowie relacji społecznych którzy inicjują większość pozytywnych zachowań spoleczno-emocjonalnych (np. okazywania solidarności, redukowanie napięć i wyrażanie zgody)
• rozpoczynają wymianę informacji, a choć sami nie inicjują działań zadaniowych często bywają one do nich adresowane
specjaliści zadaniowi:
• menedżerowie działali zbliżających grupę do osiągnięcia celu
• inicjują działania zadaniowe i są głównymi adresatami próśb o infonnacje i sugestie rozwiązań, a także adresatami negatywnych działań spoleczno-emocjonalnych (np. sprzeciw czy okazywanie napięcia)
• są zwykle uważani za osoby najbardziej przyczyniające się do osiągnięcia celów grupy'
• wyłanianie się w/w specjalistów jest wyrazem różnicowania się statusu
Tendencyjna komunikacja informacji podzielanych - polega na tym, że przeciętny członek grapy częściej porasza w' dyskusji i przekazuje innym te infonnacje, które oni już znają (a więc informacje podzielane), niż informacje, które posiada tylko on, a więc niepodzielane przez grapę ; jest ponadto sposobem na podwyższanie własnego statusu w grapie:
• potwierdza kompetencje zadaniowe jednostki w oczach partnerów (i własnych)
• spotyka się z aprobatą i uznaniem członków grapy, którzy wzajemnie siebie wzmacniają w komunikowaniu tych właśnie infonnacji
Częstość dyskutowania informacji podzielanej i niepodzielanej przez innych w dyskusji grupowej: skłonność do częstszego poruszania informacji znanej wszystkim niż znanej tylko jednej osobie rośnie wraz ze wzrostem liczby osób w gr upie oraz jest większa przy instrukcji nakazującej ustmkturyzowanie dyskusji niż przy braku takiej instrukcji
Spójność - suma sil skłaniających jednostki do pozostania w grapie (Festinger, 1950). T rzv główne silv:
• atrakcyjność innych członków grapy
• atrakcyjność wykonywanego wspólnie zadania (zaangażowanie w zadanie
• atrakcyjność całej grupy, czyli jej prestiżu (diuna gmpowa)
2