49486

jony Cl

©

0    @ jony Fe*

dyfuzyjna

£ nF<(oą Jg ©

©

%R

©

warstwa

adsorpcyjna

© ©

Zol ten ma barwę jasnobrązową. Do dwóch probówek wlewamy po 5 cm³ otrzymanego zolu i do jednej z nich dolewamy nieco roztworu siarczanu (VI) amonu. W probówce, do której dodaliśmy roztworu siarczanu (VI) amonu zmieniła się barwa - kolor się rozjaśnił i zmętniał. Zmieniała się również konsystencja substancji Nastąpiła koagulacja - czyli przejście z zolu w żel.

Doświadczetue 5. Otrzymywanie dodatniej i ujemnej cząstki koloidalnej jodku srebra

Do probówki wlewamy 2-3 cm³ 0,05 m roztworu jodku potasu i za pomocą pipetki powoli wkraplamy 5-10 kropli 0,05 m roztworu azotanu (V) srebra AgNO*, wstrząsając roztwór. Powtarzamy doświadczenie nalewając, tym razem, do drugiej probówki 1 cm³ 0,05 m roztworu AgNOj i wolno wkraplamy, przy równoczesnym wstrząsaniu, 5-10 kropli 0,05 m roztworu KI. Obie probówki zabarwiają się na kolor jasnobrazowy. Następnie do obu probówek dodajemy po 1-2 kropli kwasu azotowego (1:1) Skłócamy roztwory i umieszczamy probówki na statywie Wnjosfa: w pięiwszęj piobpwęę nastąpiła szybką .koagulacja zolu,

Q araku ęzastozek koloidalnych deęyduia jony użyte w nadmiarze, w    twpreiiia zolu

Doświadczetue 5. Koagidacja siarki koloidalnej w wyniku ogrzewania

Do probówki wsypujemy 0,1 g Na2SiOi H₂0, następnie dodajemy 15 cm³ wody. Po rozpuszczeniu soli wkraplamy kwas solny (1:3) do chwili wystąpienia wyraźnego zmętnienia Następnie umieszczamy probówkę na statywie. Obserwujemy, że me zaszły wyraźne zmiany. Po kilku minutach przelewamy zawartość probówki do malej zlewki (o pojemności 50 cm³), rozcieńczamy wodą do % objętości i po nakryciu szkiełkiem zegarkowym utrzymujemy roztwór w stanie wrzenia (na płytce metalowej) do pojawienia się skoagulowanej siarki. Wnioski: w wyższej temperaturze cząsteczki maia większa rucliliwość i koagulacja następnie

szybciej.