53043

Interpretacja autentyczna - dokonuje jej sam prawodawca. W Rzymie okresu dominatu te zarezerwowali dla siebie cesarze.

Interpretacja legalna - dokonuje jej desygnowany do tej funkcji inny niż prawodawca organ państwowy.

Interpretacja sądowa - dokonują jej sądy w toku stosowania prawa.

Interpretacja doktrynalna - w państwie rzymskim dokonywali jej juryści. Niektórzy z nich od czasów Augusata, otrzymywali od cesarzy specjalny przywilej zwany ius publice respondendi. Dokonywana przez tak autoryzowanych jurystów wykładnia prawa miała moc wiążącą wobec organów państwowych.

Interpretacja językowa lub gramatyczna - treść przepisu ustalamy wychodząc od analizy języka, w którym przepis jest sformułowany.

Interpretacja logiczna - gdy analizujemy myśl prawodawcy z punktu widzenia zasad logiki.

Interpretacja systemowa - treść normy ustala się ze względu na system prawa, w którego skład wchodzi dana norma.

Interpretacja celowościowa lub teologiczna - uwzględnia cel, jaki przepis interpretowany ma do osiągnięcia.

Interpretacja historyczna - uwzględnia historyczny kontekst, w jakim ukształtowało się prawo.

4.    Prawo materialne i formalne.

Prawo materialne - reguluje obowiązki określonych podmiotów, których spełnienie ma podstawową doniosłość społeczną.

Prawo formalne - reguluje postępowanie organów państwowych powołanych do wymiaru sprawiedliwości.

5.    Źródła poznania i powstania prawa.

Termin „źródło prawa" :

1    znaczenie - jest to określenie przekazów, którymi najczęściej będą zachowane pomniki prawa pozwalające na rekonstruowanie jego stanu w poszczególnych epokach historycznych - źródła poznania prawa.

2    znaczenie - określenie faktów prawotwórczych, pochodzących od organów wyposażonych we władze legislacyjną - źródła powstania prawa.