Wawryka Małgorzata 07.05.1996r

Sprawozdanie z ćwiczenia nr 46

Temat: Wyznaczanie stałej siatki dyfrakcyjnej

I. Zagadnienia do samodzielnego opracowania:

1. Ruch falowy, rodzaje fal.

2. Superpozycja ciągów falowych.

3. Dyfrakcja, interferencja, siatki dyfrakcyjne.

4. Wielkości fotometryczne.

II.Wykonanie ćwiczenia:

1. Zestawić układ potyczny wg wskazówek prowadzącego.

2. Włączyć laser, zachowując ostrożność.

3. Ustawić siatkę dyfrakcyjną tak, aby na ekranie pojawił się ostry i dobrze widoczny obraz szczeliny.

4. Ustawić siatkę dyfrakcyjną jak najbliżej soczewki. Obserwować widoczne na ekranie prążki powstałe systematycznie po obu stronach obrazu szczeliny.

5. Zmierzyć odległość między soczewką a ekranem (y), oraz odległość między zerowym a pierwszym oprążkiem (x).

6. Pomiary powtórzyć kilka razy. Zwrócić uwagę na błąd odczytu wartości x. Aby oszacować błąd odczytu wartości y należy podczas jego pomiarów przesuwać ekran wzdłuż ławy potycznej w lewo i w prawo od położenia pierwotnego do momentu zauważenia zmiamy ostrości obrazu. Połowę przesunięcia przyjąć jako Δy

Tabela pomiarów:

λ	x	Δx	y	Δy	sin φ	d
[ nm ]	[ cm ]	[ cm ]	[ cm ]	[ cm ]	-	[ cm ]
632.8	5	0.1	46	0.1	0.108	585605⋅10^-9
632.8	4	0.1	33	0.1
632.8	2	0.1	15	0.1
632.8	3.5	0.1	31	0.1
632.8	3	0.1	26	0.1
632.8	4.5	0.1	37	0.1

Gdzie sin φ obliczono korzystając ze wzoru :

natomiast stałą dyfrakcyjną :

Przykłady obliczeń :

Błąd Δd obliczymy korzystając ze wzoru:

III.Wnioski:

Metoda wyznaczania stałej siatki dyfrakcyjnej polega na oświetleniu siatki dyfrakcyjnej wiązką równoległą światła monochromatycznego, która po przejściu przez siatkę ulega ugięciu. Ugięte fale pochodzące z sąsiednich szczelin nakładają się dając na ekranie maksima w przypadku spełnienia warunku: Δ = kλ W naszym ćwiczeniu wielkość d ma znaczny rozrzut wynikający najprawdopodobniej z niedokładności wykonywania pomiarów.