2.Przebieg ćwiczenia:

W obwodzie zestawionym tak jak na rysunku dobieramy taką wartość napięcia U₀ (dla danego opornika R ), aby błyski neonówki były możliwe do zliczenia dla kondensatora o znanej pojemności C i kondensatora badanego C_x . W określonym czasie 3 minut zliczamy błyski dla kondensatora wzorcowego, czynność powtarzamy pięciokrotnie. Identycznie postępujemy dla kondensatora o nieznanej pojemności. Otrzymane dane zestawiamy w tabeli I. Podobnie postępujemy zakładając jako para­metr liczbę błysków, mierzymy czas 100 rozbłyśnięć neonówki dla obu kondensatorów, wzorcowego i badanego. Powtarzając wszystko pięciokrotnie zapisujemy wyniki do tabeli II.

3.Tabele pomiarowe:

Tabela I :

	1	2	3	4	5
n	73	73	72	74	72
n1	122	123	122	125	125
Cx [ mF ]	0,60	0,59	0,59	0,59	0,58

Tabela II :

	1	2	3	4	5
t [ s ]	244	246	246	250	254
t1 [ s ]	144	146	146	145	144
Cx [ mF ]	0,59	0,60	0,59	0,58	0,57

4.Obliczenia:

Średnia arytmetyczna z 10 obliczonych wartości C_x wynosi :

C_xśr =(0,6+0,59+0,59+0,59+0,58+0,59+0,6+0,59+0,58+0,57)/10 = 0,59 mF

Błąd przeciętny : 0,01 mF

Błąd maksymalny :

,po logarytmowaniu lnC_x = lnC + lnt₁ - lnt , i różniczkowaniu

,jeżeli : dC_x= DC_x ,dt₁ = Dt₁ , dt = Dt i Dt₁ = Dt = 1 [ s ] to błąd maksymalny dla pomiaru np. czwartego wyniesie: 0,006 mF

Obliczona wartość pojemności badanego kondensatora wynosi : (0,59 ± 0,01) mF

5.Wnioski:

- przedstawiona metoda pozwala w prosty sposób określić pojemność kondensatora,
- przy badaniu kondensatorów o małych pojemnościach ilość rozbłysków wzrasta i trudno je policzyć,
- napięcie zapłonu neonówki U_z nie może przekroczyć znamionowego napięcia przebicia kondensatora.