kpk, ART 252 KPK, Postanowienie z dnia 9 lutego 2005 roku - II AKz 23/05 do III Akz 488/04 SO Kraków


Postanowienie z dnia 9 lutego 2005 roku - II AKz 23/05 do III Akz 488/04 SO Kraków

Nie jest dopuszczalne zażalenie na postanowienie sadu odwoławczego o środkach zapobiegawczych zapadłe w wyniku zażalenia (arg. z art. 426 § 3 k.p.k.). Odmienny pogląd prowadziłby do orzekania w trzech instancjach wbrew dwuinstancyjności (art. 425 § 1 k.p.k.).

Notka: W postanowieniu wywiedziono, że nie ma zastosowania (trafny skądinąd) pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uchwale z dnia 26 listopada 2003 roku - I KZP 30/03, OSNW 11-12/03 poz. 91, bowiem w uchwale chodzi o taka sytuacje, w której o zastosowaniu za areszt innego środka zapobiegawczego orzekł sad odwoławczy rozpoznający apelacje. W sytuacji której dotyczy teza, sad apelacyjny występował jako sad II instancji, rozpoznający jedynie zażalenie. W takiej sytuacji dopuścić zażalenie na orzeczenie reformatoryjne II instancji oznaczałoby dopuścić trzecia instancje. Mieliśmy dawniej przypadek rozpoznawania zażalenia na postanowienie sadu okręgowego stosując aresztowanie wskutek zażalenia, gdy sad rejonowy aresztowania nie zastosował. Odmówiliśmy temu, obstając przy dwuinstancyjności (KZS 8/97 poz. 34) stwierdzając, że sofistyka jest wykazywanie, iż postanowienie zapadłe w II instancji jest zaskarżalne jako postanowienie wydane w I instancji. Obrońca w tej sprawie, profesor uniwersytecki, nie pogodził sie z tym, podjął krytykę i to publiczna ale ograniczył sie do postulowania zmian ustawowych, a naszego pogladu prawnego de lege lata nie kwestionował (Rzplita 1997, Lex nr 10.610). Zob. też o tym Andrzej Zachuta, Zaskarżalność orzeczeń sadu odwoławczego, Pr. Pr. 2/05 s. 141-147.

I KZP 37/06 - z dnia 27 lutego 2007 r. w składzie 3 sędziów na pytanie prawne Sądu Apelacyjnego w Krakowie

Upływ terminu tymczasowego aresztowania określonego w postanowieniu sądu, nie stanowi podstawy do pozostawienia bez rozpoznania zażalenia złożonego na to postanowienie, jeżeli podstawą dalszego pozbawienia wolności podejrzanego (oskarżonego) jest już inna decyzja procesowa. W takim wypadku przedmiotem kontroli odwoławczej jest zasadność i legalność zastosowanego (przedłużonego) tymczasowego aresztowania. W razie stwierdzenia bezzasadności lub nielegalności tymczasowego aresztowania, sąd odwoławczy winien uchylić lub zmienić ten środek zapobiegawczy na podstawie art. 253 § 1 k.p.k.

1

ART. 252 K.P.K.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
kk, ART 193 KK, Postanowienie z dnia 3 lutego 2011 r
Narkomania, ART 56 Nark, Postanowienie z dnia 9 lutego 2011 r
kpk, ART 192a KPK, II KK 198/09 - postanowienie z dnia 9 lutego 2010 r
kpk, ART 51 KPK, Postanowienie z dnia 28 października 2009 r
kpk, ART 81 KPK, Postanowienie z dnia 9 września 2009 r
kpk, ART 81 KPK, Postanowienie z dnia 9 września 2009 r
kpk, ART 119 KPK, Postanowienie z dnia 26 marca 2009 r
kpk, ART 313 KPK, Postanowienie z dnia 24 kwietnia 2007 r
kpk, ART 92 KPK, Postanowienie z dnia 11 marca 2009 r
kpk, ART 24 KPK, Postanowienie z dnia 4 czerwca 2009 r
kpk, ART 93 KPK, Postanowienie z dnia 25 marca 2009 r
kpk, ART 530 KPK, Postanowienie z dnia 30 sierpnia 2007 r
kpk, ART 410 KPK, Postanowienie z dnia 18 października 2007 r
kk, ART 286 KK, III KK 75/04 - postanowienie z dnia 1 marca 2005 r
PrUpadł, ART 377 PrUpadł, V CSK 424/07 - postanowienie z dnia 7 lutego 2008 r
kk, ART 57 KK, III KK 363/07 - postanowienie z dnia 4 lutego 2008 r
kk, ART 57 KK, III KK 363/07 - postanowienie z dnia 4 lutego 2008 r
kk, ART 18 KK, III KK 208/04 - postanowienie z dnia 1 marca 2005 r
kkw, ART 22 KKW, WZ 2/06 - postanowienie z dnia 7 lutego 2006 r

więcej podobnych podstron