1. Cele i zadania rozpoznania.
Celem rozpoznania jest posiadanie pełnej (kompletnej) informacji obrazującej stan aktualny i rozwój sytuacji u przeciwnika oraz określającej warunki terenowe i pogodowe pola walki, które potrzebne są dowódcy (sztabowi) i pododdziałom do właściwego przygotowania i pomyślnego prowadzenia walki (działań taktycznych).
Zadania rozpoznania w natarciu :
do czasu rozpoczęcia natarcia
wykrycie położenia przeciwnika na przedniej linii obrony oraz ustalenie jego składu i ugrupowania bojowego;
wykrycie środków ogniowych, głównie przeciwpancernych na przedniej linii obrony;
ustalenie rozmieszczenia zapór inżynieryjnych przed przednią linią obrony i w głębi ugrupowania bojowego przeciwnika;
wykrycie luk i otwartych skrzydeł w ugrupowaniu oraz sposobu ich zabezpieczenia;
wykrycie stanowisk dowodzenia, posterunków - obserwacyjnych, rozpoznania radiolokacyjnego i radioelektronicznego oraz punktów naprowadzania lotnictwa.
w czasie trwania natarcia:
ustalenie kierunków wycofania pododdziałów przeciwnika i kolejnych linii obronnych oraz stopnia ich rozbudowy inżynieryjnej i obsadzenia wojskami;
wykrycie rejonów ześrodkowania pododdziałów przeciwnika i charakteru ich działań bojowych, a zwłaszcza ciągłe śledzenie jego odwodów;
ustalenie czasu wyjścia, kierunków przegrupowania i linii rozwinięcia odwodów;
wykrycie kolejnych rejonów rozwinięcia stanowisk dowodzenia, artylerii i środków rozpoznania i WRE;
zdobycie wiadomości o terenie po stronie przeciwnika, a w szczególności możliwości jego przekroczenia (pokonania), stanie dróg, przepraw i brodów oraz rejonach zniszczeń, pożarów i zatopień, a w razie konieczności ustalenie i rozpoznanie kierunków ich pokonania lub obejścia.
W obronie do najważniejszych zadań będą należały wykrycie i ustalenie:
czasu i kierunku podejścia pododdziałów przeciwnika do linii styczności oraz linii ataku;
rejonów rozmieszczenia SD, WŁ, środków rozpoznania i zakłóceń;
rejonów rozmieszczenia środków ogniowych i artylerii;
wykrycie punktu ciężkości;
wykrycie drugich rzutów i odwodów, ustalenie czasu, kierunków i linii ich wprowadzenia do walki.
2. |Pojęcie i istota rozpoznania wojskowego.
Rozpoznanie - obszar wiedzy dotyczący terenu, warunków atmosferycznych, działalności i możliwości prowadzenia walki przez aktualnego lub potencjalnego przeciwnika.
W rozumieniu rzeczowym - to zespół sił i środków służących do spełniania czynnościowych funkcji rozpoznania i wyróżniający się spośród innych wojsk specyfiką uzbrojenia, wyposażenia technicznego, organizacją, sposobem działania oraz szkolenia.
W rozumieniu czynnościowym - pod pojęciem działalności rozpoznawczej należy rozumieć zespół przedsięwzięć (działań) obejmujących zdobywanie, przetwarzanie i rozpowszechnianie o przeciwniku i obszarze działań , niezbędnych do przygotowania i prowadzenia walki lub innego rodzaju działań wojskowych.
ISTOTA ROZPOZNANIA
polega na zdobywaniu bezpośrednio na stronie przeciwnej, uzyskiwanie od sąsiadów, podwładnych, przełożonego oraz przekazywanie (dostarczanie dowódcy, informowanie podwładnych i sąsiadów) informacji o przeciwniku, terenie i pogodzie. Informacje te, po przetworzeniu, w postaci ocen możliwości i prognoz działalności strony przeciwnej, stanowią podstawę przygotowywania i prowadzenia działań taktycznych (walki).
3. Cechy i wymagania stawiane rozpoznaniu.
Celowość - ścisłe podporządkowanie przedsięwzięć rozpoznawczych ogólnej koncepcji prowadzenia walki i zapewnieniu wykonania zadania bojowego.
Ciągłość - nieustanne prowadzenie rozpoznania zarówno podczas przygotowania, jak i w toku walki, w dzień i w nocy, w każdej sytuacji oraz w różnych warunkach terenowych i atmosferycznych.
Aktywność - uporczywe dążenie dowódców i żołnierzy do zdobywania potrzebnych wiadomości w każdych warunkach, wydzielonymi siłami i środkami stosując wszystkie dostępne sposoby.
Terminowość - zdobywanie i dostarczanie dowódcy, danych rozpoznawczych w ściśle określonym czasie, aby można je było wykorzystać w czasie podejmowania decyzji do użycia środków odpowiednio do zmiany sytuacji i wykonywanego zadania.
Skrytość - zachowanie w tajemnicy przedsięwzięć rozpoznawczych oraz ukryciu przed przeciwnikiem kierunku głównego wysiłku rozpoznania.
Wiarygodność - zdobywanie wiadomości rozpoznawczych, odpowiadających faktycznej sytuacji, a także wykrycie i dokonanie oceny rzeczywistych i pozornych działań oraz obiektów strony przeciwnej.
Dokładność określania współrzędnych obiektów (celów) - ustalenie ich miejsca rozmieszczenia z dopuszczalnymi błędami, przyjmowanymi w planowaniu użycia środków rażenia i wynoszącymi dla:
moździerzy i artylerii lufowej 25 m; artylerii rakietowej 50 m; rakiet 100
4. Zadania dowódcy pododdziału w zakresie organizacji i prowadzenia rozpoznania.
Dowódca odpowiada za :
ciągłe dążenie do rozpoznania przeciwnika, jego składu, zamiaru oraz możliwości działania;
przygotowanie dowódców drużyn i żołnierzy do prowadzenia rozpoznania;
utrzymanie sił i środków prowadzących rozpoznanie w stałej zdolności do działania;
zdobywanie i przekazywanie danych o aktualnej sytuacji;
organizowanie i prowadzenie rozpoznania przed walką oraz kierowanie działaniem podwładnych w czasie jego prowadzenia;
rozwój sytuacji.
5.Elementy rozpoznania organizowane w pododdziale.
Elementy rozpoznawcze
etatowe pododdziały rozpoznawcze, lub doraźnie (czasowo) wyznaczone siły i środki do prowadzenia działań rozpoznawczych (zdobywania informacji) bezpośrednio na polu walki.
najmniejszy, zdolny do wykonania postawionego zadania etatowy lub czasowo stworzony pododdział grupa) przeznaczona do zdobywania wiadomości rozpoznawczych na polu walki
PODSTAWOWE ELEMENTY ROZPOZNANIA:
obserwatorzy
szperacze
drużyny patrolowe/załogi patrolowe/sekcje patrolowe;
posterunki obserwacyjne;
posterunki technicznego dozorowania pola walki;
patrole rozpoznawcze;
bojowe patrole rozpoznawcze;
patrole przeszukiwania terenu;
powietrzne patrole rozpoznawcze;
grupy rozpoznawcze/ zespoły grup rozpoznawczych;
grupy rozpoznawczo - naprowadzające;
grupy wypadowe;
pododdziały wyznaczone do wykonania zasadzki;
oddziały do rozpoznania walką;
elementy rozpoznawcze rodzajów wojsk;
inne w zależności od potrzeb rodzajów wojsk i specyfiki działania
6. Zasady prowadzenia obserwacji i podsłuchu
Podsłuch
Uzupełnia obserwację zwłaszcza w nocy i w warunkach ograniczonej widoczności.
Stosowany najczęściej w warunkach bezpośredniej styczności z przeciwnikiem oraz w czasie działania w jego ugrupowaniu. Pozwala na ustalenia charakteru działalności przeciwnika, rejonów rozmieszczenia pododdziałów , czasu odejścia lub luzowania, rejonów stanowisk ogniowych artylerii, moździerzy i innych środków ogniowych. Może być organizowany także w celu uzyskania wiadomości bezpośrednio z wnętrz pomieszczeń lub wozu bojowego.
Podsłuch.
W warunkach ograniczonej widoczności dowódca PO organizuje podsłuch. Wyznaczonym żołnierzom wskazuje miejsce podsłuchiwania (pożądanym jest, aby zrobił to jeszcze w warunkach dobrej widoczności), drogę dojścia, powrotu, sposób ich zmiany, znaki lub sygnały rozpoznawcze oraz zadania (na co mają zwrócić szczególną uwagę w czasie podsłuchiwania).
Obserwacja
podstawowy i powszechnie stosowany sposób prowadzenia rozpoznania, a także nieodzowny elementem każdego działania wojsk. Umożliwia ona zdobycie aktualnych i wiarygodnych wiadomości o przeciwniku, wojskach własnych i terenie.
Jest to zorganizowane, ciągłe, uważne i systematyczne śledzenie działań przeciwnika w określonym terenie, w celu zdobywania aktualnych wiadomości i natychmiastowego informowania dowódców i sztabów o położeniu wojsk przeciwnika.
Obserwator
żołnierz, który prowadzi obserwację terenu w wyznaczonym sektorze (kierunku). Jego zadanie polega na wykrywaniu, na podstawie cech demaskujących, obiektów przeciwnika (celów: żołnierzy, środków ogniowych, zapór inżynieryjnych itp.) i określaniu ich położenia względem dozorów i innych obiektów terenowych
7. Przeznaczenie i zadania posterunku
obserwacyjnego.
Posterunek obserwacyjny (PO)
doraźnie organizowany element rozpoznawczy zdobywający informację o przeciwniku i terenie za pomocą obserwacji wzrokowej uzupełnianej, w warunkach ograniczonej widoczności, podsłuchiwaniem. Zadanie posterunku obserwacyjnego polega na obserwowaniu terenu w wyznaczonym sektorze lub pasie, wykrywaniu oraz określaniu położenia obiektów (celów) przeciwnika, a także ustalaniu zmian położenia i działalności obiektów wykrytych wcześniej.
8. Zasady organizacji i prowadzenia działań na zasadzce.
Zasadzka
skryte rozmieszczenie pododdziału i (z chwilą podejścia przeciwnika) wykonaniu na niego nagłego, krótkotrwałego i niespodziewanego uderzenia. Stosuje się ją we wszystkich rodzajach działań podczas rozpoznania znajdujących się w ruchu obiektów przeciwnika
Głównym celem zasadzki jest zdobycie wiadomości o przeciwniku. W niektórych wypadkach jej celem może być zadanie strat, opóźnienie przegrupowania, oddziaływanie psychologiczne itp.
W czasie zasadzki niezbędne wiadomości uzyskuje się chwytając jeńców, zdobywając dokumenty i wzory uzbrojenia (sprzętu bojowego), a także zmuszając przeciwnika do rozwijania sił i środków, co ułatwia ocenę ich ilości i rodzaju.
9. Patrolowanie
Patrolowanie
aktywny sposób prowadzenia rozpoznania, zwiększającym jego zasięg. Pozwala na stosunkowo szybkie przeszukiwanie określonych obszarów oraz wykrywanie i rozpoznawanie obiektów przeciwnika znajdujących się poza zasięgiem bezpośredniej obserwacji.
Prowadzi się je we wszystkich rodzajach działań taktycznych i we wszystkich warunkach
Drużyna (załoga) patrolowa
to doraźnie organizowany element rozpoznawczy zdobywający informację o przeciwniku i terenie za pomocą obserwacji prowadzonej w ruchu, a niekiedy także poprzez przeszukiwanie obiektów terenowych. Prowadzi ona rozpoznanie przed frontem pododdziału, w odległości umożliwiającej obserwowanie jej działania przez dowódcę pododdziału oraz, w razie konieczności, wsparcie ogniem pododdziału .
Bojowy patrol rozpoznawczy (BPR)
doraźnie organizowany elementem rozpoznawczym, przeznaczonym do bezpośredniego rozpoznania przeciwnika oraz terenu. Prowadzi działania przed frontem lub na skrzydłach batalionu (kompanii) w pasie terenu pomiędzy własnymi wojskami a przeciwnikiem, z reguły w odległości umożliwiającej obserwowanie jego działania oraz wsparcie ogniem. Potrzebne informacje zdobywa stosując obserwację, niekiedy podsłuchiwanie, zasadzki oraz walkę. W sprzyjających okolicznościach bojowy patrol rozpoznawczy może prowadzić rozpoznanie w ugrupowaniu przeciwnika.
Samodzielny patrol rozpoznawczy (SPR)
wysyła się w celu prowadzenia rozpoznania przeciwnika i terenu. Z zasady działa w ugrupowaniu przeciwnika zdobywając informacje poprzez obserwację, wykonywanie zasadzek i napadów oraz walkę, gdy nie może jej uniknąć lub nie ma innej możliwości zdobycia informacji.
10. Napad
11. Wypad
Polega na skrytym podejściu i niespodziewanym ataku pododdziału (grupy wypadowej) na zawczasu zaplanowany i rozpoznany obiekt w celu ujęcia jeńców, zdobycia dokumentów, wzorów uzbrojenia i wyposażenia. Przeważnie podczas prowadzenia działań w bezpośredniej styczności z przeciwnikiem, najczęściej w okresie przygotowania do natarcia, gdy brak jest pełnych danych o sile, składzie i środkach ogniowych, a zdobycie informacji innymi sposobami, jest utrudnione lub niemożliwe. Wypad może być wykonywany w warunkach nocnych lub dziennych. Wypad organizuje się na rozkaz dowódcy oddziału wzwyż.
Grupa wypadowa (GW)
to element rozpoznawczy zdobywający informacje sposobem wypadu. Wypad wykonuje się na wcześniej wybrany i rozpoznany obiekt przeciwnika położony na przednim skraju obrony przeciwnika lub w jego pobliżu w celu schwytania jeńca, zdobycia dokumentów, egzemplarzy nowego uzbrojenia lub wyeliminowania z walki ważnego obiektu.
12. Struktury organizacyjne i wyposażenie pododdziałów zmechanizowanych i czołgów Rosji, Ukrainy i Białorusi. Do batalionu zmechanizowanego i batalionu czołgów.
13. Podstawowe uzbrojenie i wyposażenie pododdziałów Rosji, Ukrainy i Białorusi - to uzbrojenie i wyposażenie, które znajduje się w batalionie czołgów lub batalionie zmechanizowanym.