Politechnika Poznańska Instytut Elektrotechniki przemysłowej Zakład Podstaw Elektrotechniki |
|||
Laboratorium Ćwiczenie nr 2 (4) Temat: Twierdzenie Thevenina i Nortona. |
|||
Rok akad. II Wydział elektryczny Rodzaj stud. dzienne Specjal. Nr grupy 3
|
Robert Bełz Ryszard Pilarczyk |
Data wykonania ćwiczenia:
28.11.96
|
Ocena: |
Uwagi: Ćwiczenie odrabiane z dnia 31.10.96r. |
Wyznaczenie charakterystyki napięciowo-prądowej dla złożonego dwójnika aktywnego.
Schematy połączeń.
b)
Wybrane zaciski 1-2.
Dane układu: E=6V, I=0,1A, R1=40Ω, R2=30Ω, R3=60Ω, R4=60Ω, R5=90Ω, RZ=0-2600Ω
Tabela wyników.
Lp |
z pomiarów |
z charakterystyki |
uwagi |
|||
|
U |
I |
Uo |
Io |
Rw |
|
- |
V |
mA |
V |
mA |
Ω |
- |
1. |
0 |
50 |
|
|
|
stan zwarcia |
2. |
6,2 |
0 |
|
|
|
stan jałowy |
3. |
1,8 |
35 |
6,2 |
50 |
124 |
|
4. |
2,8 |
25 |
|
|
|
|
5. |
3,8 |
20 |
|
|
|
|
6. |
4,1 |
15 |
|
|
|
|
Wykres charakterystyki napięciowo-prądowej.
Wyznaczenie rezystancji wewnętrznej Rw mostkiem technicznym.
Schemat połączeń jaku w poprzednim punkcie.
Wynik pomiaru 121 Ω
Wyznaczenie charakterystyki napięciowo-prądowej dla dwójnika zastępczego według twierdzenia Thevenina.
Schemat połączeń.
Tabela wyników.
Lp |
z pomiarów |
uwagi |
|
|
U |
I |
|
- |
V |
mA |
- |
1. |
0 |
49 |
stan zwarcia |
2. |
6,2 |
0 |
stan jałowy |
3. |
2,8 |
27 |
|
4. |
5,0 |
10 |
|
5. |
5,6 |
5 |
|
6. |
5,9 |
3 |
|
Wyznaczenie charakterystyki napięciowo-prądowej dla dwójnika zastępczego według twierdzenia Nortona.
Schemat połączeń.
Tabela wyników.
Lp |
z pomiarów |
uwagi |
|
|
U |
I |
|
- |
V |
mA |
- |
|
0 |
50 |
stan zwarcia |
|
6,3 |
0 |
stan jałowy |
|
4,9 |
9 |
|
|
5,7 |
4 |
|
|
5,9 |
2 |
|
Analityczne wyliczenia.
Obliczam metodą superpozycji prądy I4 i I5 oraz Uo=U5-U4.
Podobnie dla Io. Metodą superpozycji (punkty 1-2 zwarte) Io=0,05 A
Dodatkowo układ sprawdziłem na symulacji obwodów elektrycznych DEGEM wyniki są identyczne. Uo=6V, Io=50mA.
Charakterystyki U=f(I) dla wszystkich pomiarów.
Charakterystyki, co widać na wykresie pokrywają się. Oznacza to po zastąpieniu układu źródłem zastępczym(napięciowym lub prądowym) i rezystancją otrzymujemy bardzo podobne wyniki.
Rezystancja wewnętrzna zmierzona w punkcie 2 wynosiła 121Ω, zaś wyznaczona z pomiarów 124Ω. Powodem tego może być niedokładne odczytanie wskazań mierników. Rezystancja ta w obliczeniach analitycznych wyniosła 120Ω.