SPOTKANIE BIBLIJNE IV

TAJEMNICA MARYI W APOKALIPSIE

Modlitwa na rozpoczęcie spotkania.
Wprowadzenie w temat spotkania:

Tajemnica Maryi jest objawiona w Biblii nie tylko na kartach Ewangelii, którzy umieślili losy Jej Syna i Jej w pewnej relacji do siebie, ale również w ostatniej księdze Pisma, mianowicie Apokalipsie. Niewiasta i Smok, o jakich pisze Apostoł Jan w bardzo szczególny sposób ukazują nam tajemnicę Maryi.

„Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. I woła cierpiąc bóle i męki rodzenia. I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów - a na głowach jego siedem diademów. A ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby, skoro porodzi, pożreć jej Dziecię. I porodziła Syna - Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało porwane jej Dziecię do Boga i do Jego tronu. A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni" (Ap 12, 1-6).

Matka i Niewiasta

Zwykłe słowo „niewiasta", „kobieta" kryje coś bardzo szczególnego. Niewiasta to przede wszystkim Maryja. To słowo oznacza również Kościół i ludzkość, ale przede wszystkim Maryję. W języku symbolicznym zawsze istnieje kilka różnych znaczeń, które są ułożone w pewnym porządku. W Objawieniu słowo „niewiasta" pojawia się w trzech miejscach: w odniesieniu do Maryi w Kanie, z Krzyża („Niewiasto, oto syn Twój") i w Apokalipsie.

Maryja niesie Kościół

Maryja współdziałała również w odniesieniu do Kościoła. Widzimy to w Apokalipsie, która ukazuje nam Maryję jako Niewiastę niosącą Kościół. Dlatego objawienie z 12. rozdziału Apokalipsy w bardzo szczególny sposób ukazuje nam znaczenie walk Kościoła. Jeśli chcemy naprawdę zrozumieć stanięcie twarzą w twarz Niewiasty i Smoka, to trzeba by przyjrzeć się temu wszystkiemu, co w Apokalipsie następuje wcześniej.
Kiedy spojrzymy na strukturę Apokalipsy, najpierw w rozdziale 2. i 3. widzimy siedem różnych rodzajów obecności Jezusa i siedem różnych wymiarów Kościoła. Bóg prowadzi Kościół w powiązaniu z tajemnicą Baranka, czyli Jezusa na Krzyżu. Tajemnica Baranka rzuca więc światło na prowadzenie Kościoła przez Boga. I tutaj dochodzimy do 6. rozdziału - widzimy w nim sześć pieczęci.
Pieczęcie to wielkie decyzje Boga w Jego prowadzeniu, wielkie determinacje. Wiemy, że pierwsza z tych pieczęci oznacza zwycięstwo Jezusa na Krzyżu. Bóg przez cały czas prowadzi Kościół tak, aby Kościół żył tym zwycięstwem, ale jest ono przeżywane poprzez trzy pożądliwości (por. 1 J 2, 16-17). I dlatego występują jeszcze inne pieczęcie, pokusa absolutnej sprawiedliwości i ostatnia pokusa - powszechna rozpacz. Następuje zwycięstwo, ale naznaczone walką będącą wynikiem grzechu. Rozdział 7. ukazuje Izraela i Kościół. Potem widzimy rozpad, a więc po pieczęciach następuje realizacja, wykonanie, przyszłość.
Patrząc, jak Bóg prowadzi Kościół, najpierw musimy dostrzec spojrzenie Boga, a później jego realizację w czasie. Te determinacje to pieczęcie, ale ich realizację w czasie oznaczają trąby. I zaraz potem widzimy, że Bóg pomaga w dwojaki sposób. Tym, którzy będą przeżywali te ostateczne walki, są dani dwaj świadkowie.
12. rozdział Apokalipsy objawia nam tajemnicę Niewiasty, powołanej do tego, by żyć tajemnicą Baranka. Największa walka, jaka została stoczona w dziejach ludzkości, to tajemnica Krzyża. Kościół powołany do tego, by żyć tajemnicą Baranka, doświadcza tych walk, które jednocześnie rozgrywają się w ludziach, kruchych z powodu swojej grzeszności. A Niewiasta niesie Kościół, powołany do tego, by przeżyć te wielkie walki.

Niewiasta i Smok. Walka o Kościół

Niewiasta i Smok z 12. rozdziału pozwalają nam zrozumieć walkę. Będąc w samym środku walki, nie mamy wiele światła. Pozostajemy jakby na poziomie ziemi i niewiele rozumiemy. Walka, której doświadcza Kościół i spojrzenie na ni± z 12. rozdziału Apokalipsy pozwala nam to zrozumieć: jest to tajemnica Krzyża, ale w sposób bardzo szczególny jest to szatan stający przed Maryją. To symbolizują Niewiasta i Smok. Szatan nienawidzi Najświętszej Maryi Panny. Owe walki stają się zrozumiałe wówczas, gdy widzimy to przeciwstawienie.
Dlaczego szatan szczególnie mocno atakuje Maryję? Kiedy Jezus żył na ziemi, nie mógł zgrzeszyć, nie mógł upaść, natomiast Maryja mogła - faktycznie nie popełniła żadnego grzechu, ale miała w sobie całą słabość stworzenia. Maryja walczyła znacznie więcej niż my, była bardziej atakowana. Szatan atakuje Maryję z powodu płodności. Niewiasta jest brzemienna, czyli jest Matką; jednocześnie nosi wieniec z gwiazd dwunastu, czyli jest Królową. Dziewica, Matka, Królowa - w Maryi są obecne te trzy wymiary. Królowa to Maryja w rządach Boga, z całą władzą, jaka wiąże się z rządzeniem. Dlatego toczy się tu walka z autorytetem, z władzą.

Podsumowanie informacji o obrazie Maryi w Apokalipsie. (propoznuję wykonać to na dużej kartce papieru wypiując wszelkie przymioty Maryi, które pojawiają się w Apokalipsie lub słowa zastąpić symbolami).
Modlitwa na zakońzcenie spotkania.