Przez Umowę Przewozu należy rozumieć przewiezienie (przemieszczenie się) osób lub rzeczy z jednego miejsca na drugie za pomocą odpowiedniego środka transportu. Owo przewiezienie powinno stanowić główny zasadniczy cel umowy. Do istotnych elementów umowy przewozu zalicza się dokładne oznaczenie przedmiotu przewozu, środka transportu, trasy przewozu, oraz wynagrodzenia przewoźnika w umowie. Przewóz obecnie stał się świadczeniem stosunkowo powszechnym o charakterze masowym. W Kodeksie Cywilnym umowa przewozu została uregulowana jako odrębna umowa nazwana.
Podstawowym obowiązkiem przewoźnika przy przewozie osób jest przewiezienie ich albo określoną trasą, albo do określonego miejsca, przy czym ważny jest rezultat przewozu, jak i sposób jego wykonania (por.art.776 kc). Przy przewozie rzeczy podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie przesyłki na miejsce przeznaczenia, oraz wydanie osobie wskazanej jako jej odbiorca. Przesyłka ma trafić do odbiorcy w stanie nie pogorszonym i we właściwym terminie. Przewoźnik osób obowiązany jest do zapewnienia podróżnym odpowiednich warunków bezpieczeństwa i higieny odpowiadających obranemu przez nich rodzajowi transportu, oraz takich wygód, jakie ze względu na rodzaj transportu uważa się za niezbędne. Za bagaż, który podróżny przewozi ze sobą, przewoźnik ponosi odpowiedzialność tylko wtedy, gdy szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa przewoźnika.
W przypadku gdy przedmiotem zobowiązania jest przewóz rzeczy wysyłający powinien podać przewoźnikowi swój adres oraz adres odbiorcy, miejsce przeznaczenia, oznaczenie przesyłki według rodzaju, ilości oraz sposobu opakowania, jak również wartość rzeczy szczególnie cennych. Na żądanie przewoźnika wysyłający powinien wystawić list przewozowy zawierający dane wymienione w artykule poprzedzającym, a ponadto wszelkie inne istotne postanowienia umowy. Wysyłający ponosi skutki niedokładnego lub nieprawdziwego oświadczenia (por.art.779, 780 kc).
Umowa przewozu należy do grupy umów o świadczenie usług. Ma ona charakter umowy zobowiązującej, odpłatnej i wzajemnej (por. art. 487 p2 kc). Jest umową konsensualną, lecz jej wykonanie zależy od współdziałania osoby która ma być przewieziona lub rzeczy które mają być przedmiotem przewozu. Przewoźnikiem mogą być osoby fizyczne lub prawne prowadzące przedsiębiorstwo transportowe, uprawnione na podstawie przepisów administracyjnych do wykonywania dzialałności przewozowej w sposób stały i zarobkowy.
Przewoźnik zatem jest przedsiębiorcą (post. SN z 23 maja 1991r. I CR 666/90) i nie musi on być właścicielem transportu.
Kodeks cywilny nie zastrzega aby do zawarcia umowy przewozu potrzebna była jakaś forma szczególna. Zatem umowa ta może zostać zawarta przez każde zachowanie się stron względem siebie, które będzie wystarczająco ujawniać ich wolę w sposób dostatecznie jasny i nie budzący żadnych wątpliwości. Przewóz wymaga formy pisemnej jeżeli wynagrodzenie przewoźnika przekracza 2000 zł, natomiast wystawienie listu przewozowego ma charakter fakultatywny, a zatem nie należy do warunków formalnych zawarcia umowy.
Roszczenia z umowy przewozu osób przedawniają się z upływem roku od dnia wykonania przewozu, a gdy przewóz nie został wykonany od dnia, kiedy miał być wykonany (por.art.776,777p1i2,778 kc).