Temat:

Badanie mas formierskich:

- oznaczenie zawartości wilgoci (W),

- pomiar płynności (Pł),

- pomiar osypliwości (S).

1. Cel ćwiczenia.

Praktyczne wykonanie pomiaru wilgotności, płynności i osypliwości mas formierskich i rdzeniowych. Poznanie wpływu stopnia nawilżenia na jakość mas.

2. Wyposażenie stanowiska;

- waga laboratoryjna,

- suszarka laboratoryjna typ LA_p3,

- ubijak do sporządzania kształtek typ-LU,

- aparat do oznaczania osypliwości LS.

3. Materiał badany:

- masa formierska 1 (sucha),

- masa formierska 2 (wilgotna).

4. Opis wykonywanych ćwiczeń.

1. Oznaczenie zawartości wilgoci (W).

Pobrać 3 próbki sporządzonej masy formierskiej (naważki po 50 g masy - dokładność do 0,01 g). Naważone próbki masy m metalowych pojemnikach umieścić w suszarce laboratoryjnej - czas suszenia 30 min.

Źródłem ciepła są lampy promiennikowe - temperatura suszenia ok. 120⁰C. Po wysuszeniu próbki należy ochłodzić, a następnie zważyć. Wyniki podstawiamy do wzoru:

W =
100%

gdzie:

a - masa próbki przed suszeniem (wilgotnej), [g];

b - masa próbki po wysuszeniu [g];

2. Pomiar płynności (Pł).

Metoda ta polega na pomiarze stopnia odkształcenia (różnicy wysokości) znormalizowanej próbki walcowej, zaformowanej w tulejce, pomiędzy czwartym a piątym uderzeniem ciężarka ubijaka.

Ustaloną ilość masy formierskiej zagęszczamy przez czterokrotne uderzenie ciężarka, następnie na wałek pod uchwytem zakładamy obejmę tak, aby dotykała ona czujnika (stopka ubijaka spoczywa na próbce). Następnie zerujemy czujnik i uderzamy piąty raz ciężarkiem. Różnicę wysokości odczytujemy na skali czujnika z dokładnością do 0,01 [mm]. Odczytany wynik pomiaru podstawić należy do wzoru:

gdzie:

Pł - płynność masy formierskiej [%],

x - ubytek wysokości kształtki [mm]

4.3. Pomiar osypliwości (S).

Tą właściwość technologiczną masy formierskiej nazywa się czasem ścieralnością. Oznaczenie jej wykonuje się na próbkach walcowych, identycznych jak w przypadku innych właściwości, za pomocą aparatu LS. Próbkę zważoną z dokładnością do 0,1 [g] układa się na rolkach aparatu, a następnie włącza się nagrzewanie (lampa promiennikowa) i napęd rolek. Wprawiają one w ruch obrotowy próbkę, która obraca się z prędkością 1 [obr/s] w czasie 5 minut.. Podczas tego procesu następuje ścieranie się zewnętrznej warstwy masy formierskiej (spada ona do szufladki). Lampa promiennikowa nagrzewa badaną próbkę do temperatury 95⁰C. Po wyłączeniu aparatu próbkę należy ponownie zważyć. Wyniki podstawić do wzoru:

gdzie:

S - osypliwość,

a - masa kształtki przed oznaczeniem [g],

b - masa kształtki po wykonaniu oznaczenia [g].

5. Wyniki pomiarów i obliczenia.

5.1 Oznaczenie zawartości wilgoci (W).

Masa wejściowa 50 g

Lp.	Masa I w g	Masa II w g
1	48	47,2
2	48,5	47,5
Średnia.	48,25	47,35

I. II.

W =
100% = 3,5% W =
100% = 5,3%

5.2. Pomiar płynności (Pł).

Lp.	Wysokość w mm (Masa I)	Wysokość w mm (Masa II)
1	0,80	0,72
2	0.86	0,68
Średnia.	0,83	0,70

I. II.

Pł = 100 - 40 ∙ 0,83 = 66,8 % Pł = 100 - 40 ∙ 0,7 = 72 %

5.3 Pomiar osypliwosci (S).

Masa wejściowa - 155 g

Lp.	Masa I w g	Masa II w g
1	84	131
2	83	127
3	88	128
Średnia.	85	128,6

I. II.

S =
100% = 45,16% S =
100% = 17 %

6. Wykresy zależności, płynności (Pł) i osypliwości (S) od wilgotności (W).

7. Wnioski.

W świetle przeprowadzonych pomiarów, można stwierdzić, że wilgotność ma istotny wpływ na parametry masy formierskiej. Najbardziej widoczną różnice można zauważyć podczas badania osypliwości. Różnica ta jest rzędu 28,16 %.

---