1) Jak mozna odpisać różnicę pomiędzy kontrolą tyczenia a kontrolą kształtu tyczonego obiektu?

Kontrola tyczenia jest wewnętrzną sprawą geodety, która nie interesuje wykonawcy obiektu. Określa ona poprawność postępowania geodezyjnego i nie musi wcale dotyczyć elementów realizowanej konstrukcji. Kontrola kształtu tyczonego obiektu za to, jak najbardziej dotyczy wszelkich elementów realizowanej konstrukcji, gdyż jest to ocena zgodności kształtu zrealizowanego z projektowanym oraz opisuje zrealizowany kształt obiektu.

2) Jakie podstawowe informacje zawiera projekt lokalizacji osi trasy drogowej?

• początek i koniec projektowanego odcinka,

• kilometraż punktów,

• punkty wierzchołkowe,

• punkty charakterystyczne w których zakładane są przekroje poprzeczne projektowanej trasy,

• informacje dotycznące krzywizn:

• punkty określające początek i koniec krzywych,

• kąty zwrotu stycznych,

• parametry krzywizn.

3) Jak wytyczyć punkty pośrednie trasy w przypadku braku bezpośredniej widoczności pomiędzy punktami głównymi?

Tyczenie prostych odcinkow tras wymaga czesto zalozenia w tym celu w terenie osnów geodezyjnych w postaci ciągów poligonowych, sieci triangulacyjnej lub inych prostszych konstrukcji geodezyjnych. Osnowy geo zakłada sie zarówno przy tyczeniu długich jak i krotkich odcinkow tras, w trudnych warunkach terenowych, gdy brak jest wzajemnej widocznosc miedzy poczatkowym i koncowym punktem danego odcinka trasy.

Geometria tras, algorytmy obliczen.... - S. Grodzicki

4) Jak obliczyć długość cięciwy dla łuku o prowieniu R i długości L ?

5. W styczne o kącie zwroty α ma być wpisany łuk koszowy o promieniach R₁ i R₂ w taki sposów aby długość stycznej dla pierwszego łuku wynosiła t₁. Jaka jest długość drugiej stycznej?

6. W jakim celu projektuje się krzywe przejściowe na trasach drogowych?

Krzywe przejściowe projektuje się w celu zapewnienia płyności trasy i jej bezpieczeństwa. Stosowanie krzywych przejściowych wynika głównie z występowania siły odśrodkowej, zastosowanie krzywej przejściowej powoduje łagodne zwiększenie tej siły przy stałej prędkości poruszania się po trasie. Gdyby nie zastosować krzywej przejściowej na trasach o wyższych prędkościach to odnosiło by się wrażenie załamania trasy oraz podczas wejścia w zakręt odczuwało by się gwałtowne „udeżenie” siły odśrodkowej.

7. Projektowany spadek podłużny niwelety na odcinku W1, W2 wynosi +2% a na odcinku W2, W3 -0,7%. W punkcie W2 należy zaprojektować łuk wklęsły czy wypukły? Jak policzyć kąt zwrotu stycznych?

Wypukły

8. Projektowana długość przęsła mostu wynosi L=124,500 +0.030/-0.010 m. Po wytyczeniu punktów osiowych wykonano pomiar kontrolny odległości między nimi z błędem średnim m=6mm uzyskując wynik pomiaru l=124.500m. Czy wynik kontroli jest pozytywny?

JEST POZYTYWNY! BABABABAB!!!! HABHABHA JR!

9) Czemu ma służyć geodezyjne wytyczenie obiektów budowlanych?

§ 10. 1. Geodezyjne wytyczenie obiektów budowlanych w terenie służy przestrzennemu usytuowaniu tych obiektów zgodnie z projektem budowlanym, a w szczególności zachowaniu przewidzianego w projekcie położenia wyznaczanych obiektów względem obiektów istniejących i wznoszonych oraz względem granic nieruchomości.

2. Wytyczeniu w terenie i utrwaleniu na gruncie podlegają w szczególności:

1) główne osie obiektów budowlanych naziemnych i podziemnych,

2) charakterystyczne punkty projektowanego obiektu,

3) stałe punkty wysokościowe - repery.

10) W celu kontroli poprawności wytyczenia układu punktów osiowych w kształcie prostokąta pomierzono boki i przekątne. Jak ocenić czy wyniki pomiaru kontrolnego potwierdzają poprawność tyczenia?

Ocena poprawności wytyczonego układu geometrycznego osi konstrukcyjnych w kształcie prostokąta lub kwadratu często wykonujemy mierząc kontrolnie przekątne wytyczonych figur. Poprawności kształtu na podstawie wyników pomiaru przekątnych można ocenić na podstawie różnic pomiędzy przekątną projektowaną a przekątną pomierzoną (dp₁= p_proj -p₁ ; dp₂ = p_proj- p₂) a także na podstawie różnicy pomiędzy przekątnymi pomierzonymi (D_p = p₁ - p₂). Na podstawie tolerancji wymiarów T_a i T_b można oszacować pole tolerancji wymiaru przekątnej T_p i na tej podstawie ocenić wyniki pomiaru przekątnych.

spełnienie tych warunków w zasadzie będzie potwierdzeniem poprawności wymiarów ocenionym już w poprzednim kroku. Niespełnienie warunku może świadczyć o błędach grubych w pomiarach kontrolnych.

Spełnienie tego warunku świadczy o tym, że wytyczony kształt jest w

wystarczającym stopniu (zgodnym z projektem) prostokątem.

11) Na czym polega zadanie - wpasowanie osi konstrukcyjnych w zrealizowany stan zerowy?

Zadanie to polega na wyznaczniu odpowiednich parametrów transformacji ( przesunięcie i skręt ) które pozwolą na określenie najbardziej dogodnego położenia projektowanego układu osi konstrukcyjnych. Następnie sprawdza się czy różnica położenia punktów osiowych zrealizowanych i po wpasowaniu mieści się w tolerancji położenia punktów osiowych. Wykonuje się to w celu sprawdzenia poprawności wykonania zrealizowanego fundamentu.

12. Jakie warunki geometryczne powinno spełniać korzystne wcięcie wstecz kątowe, liniowe i „mieszane”?

Najlepsze teoretycznie wcięcie wstecz ->

Nie wyznaczalne jak wszystkie punkty leża na okręgu.

13.Opisać kolejne etapy zakładania wewnętrznej osnowy budowlano montażowej aż do n-tej kondygnacji.

Osnowę, na kolejne kondygnacje, (przy użyciu pionownika) przenosimy następująco:

- na punktach osnowy (oznaczmy je P1 i P2) na poziomie zerowym centrujemy pionownik (lub wykorzystujemy tarczę odczytową z podziałką, w celu wyznaczenia mimośrodu osi pionowej pionownika)

- na n-tej kondygnacji, przy otworze w stropie, umieszczamy tarczę odczytową(osie tarcz odczytowych powinny być jednakowo zorientowane), tak by jej fragment był widoczny w lunecie pionownika

- na tarczy odczytowej na kondygnacji n-tej ustawiamy tachimetr, który jest scentrowany na środek tarczy, lub mimośrodowo względem jej środka.

- na podstawie odczytów z tarcz, określamy mimośród stanowiska tachimetru na n-tej kondygnacji względem punktu na kondygnacji zerowej

• z punktów osnowy (oznaczmy je P1n i P2n) na n-tej kondygnacji, wykonujemy tyczenie (np. wskaźników osiowych), uwzględniając mimośrodowość stanowiska tachimetru względem punktu osnowy na poziomie zerowym

14. Na czym polega wyznaczanie wskaźników konstrukcyjnych metodą stałej prostej.

Punkty osiowe wpasowane w stan zerowy (zrealizowany fundament)(1, 2, 3 i 4) mogą być zastabilizowane na bocznych ścianach fundamentu (punkty 1x, 1y, 2x … 4x, 4y). W zasadzie nie będą tam narażone na zniszczenie i stosunkowo łatwo odtworzyć na ich podstawie wskaźniki osiowe na kondygnacjach powtarzalnych. Po ustawieniu tachimetru w dogodnym miejscu, tak aby była dobra widoczność na łatę przykładaną do punktów osiowych a następnie na łatę układaną na poziomie kondygnacji powtarzalnej. Odległość s musi byś tak dobrana aby dało się w lunecie wygodnie obserwować łatę układaną na powtarzalnej kondygnacji. Zasada ustawienia osi celowej tachimetru w taki sposób aby była równoległa do tyczonej osi konstrukcyjnej wyjaśniono na rysunku. W ten sposób w najlepszym wypadku z jednego stanowiska tachimetru możemy wyznaczyć wskaźniki tylko dla jednej osi i to leżących wzdłuż zewnętrznych krawędzi obiektu. Taka technologia nosi nazwę „tyczenie od stałej prostej” i niektórych przypadkach praktycznych jest wygodna w stosowaniu szczególnie dla stosunkowo niewysokich obiektów zlokalizowanych w takim otoczeniu, że mogą być kłopoty ze znalezieniem odpowiedniej lokalizacji punktów zewnętrznej osnowy budowlano- montażowej.

15. Krótko opisać najbardziej typowe sposoby przenoszenia osnowy wysokościowej na kolejne kondygnacje.

- Niwelacja geometryczna

Najłatwiejsza do wykonania w przypadku, gdy stanowiska niwelatora różnią się wysokościami horyzontów o nie więcej niż długość podziału używanej łaty. Repery i stanowiska niwelatora należy rozmieszczać w taki sposób, aby pokonanie dużej różnicy wysokości między reperem wyjściowym poza obiektem a najwyżej położonym reperem na konstrukcji mogło być dokonane przy minimalnej liczbie stanowisk (dokładność). Jednocześnie poziome rozmieszczenie reperów i stanowisk powinno w miarę możności zapewniać uzyskanie jednakowych długości celowych na każdy stanowisku. Na ogół rozmieszczenie reperów na konstrukcji podyktowane jest rozmieszczeniem otworów w stropach dla instalacji. W przypadku ich braku, korzysta się często z prześwitów między biedami klatek schodowych. Stanowiska niwelatora wybiera się często na spocznikach klatek schodowych i w korytarzach w pobliżu klatek schodowych, tak, aby można było łatwo powiązać „ciąg pionowy”, przechodzący przez kolejne kondygnacje, z „ciągami poziomymi” obejmującymi repery posadowione na poszczególnych kondygnacjach konstrukcji.

W przypadku znacznych wysokości poszczególnych kondygnacji, można stosować do pomiaru pionowo zawieszoną taśmę. W przypadku niewielkich wymagań dokładnościowych, różnice wysokości można wyznaczyć bezpośrednio za pomocą ekierek przykładanych do taśmy. Dla pomiarów bardziej precyzyjnych, stosuje się taśmę, wyposażoną w nakładki (łatki). Na reperach ustawiamy łatę pomiarową, w celu określenia wysokości horyzontu nad punktem mierzonym. Odczyty wykonujemy z łatek, których zera znajdują się w miejscach otworków w taśmie.

- Niwelacja trygonometryczna

Metoda łatwa do wykonania zważywszy na teodolity z wbudowanymi dalmierzami. Na dokładność tej metody ma wpływ refrakcji atmosferycznej - szczególnie znaczący przy pomiarach nad wodą lub w pobliżu nagrzanych (lub ochłodzonych) powierzchni, jak również błąd długości poziomej przy dużych kątach pionowych. W związku z czym, kąty pionowe do mierzonych reperów, a także odległości do nich, nie powinny być zbyt duże.

-pionownik

---