Emblematy pocztowe

Zanim trąbka stała się symbolem poczty, używali jej rzeźnicy wędrujący od miasta do miasta, którzy przy okazji przewozili listy, a swój przyjazd ogłaszali grą na trąbce.

Gdy w 1516 roku Francesco de Texis organizował pocztę cesarską, przyjął dla swoich celów - nie bez sprzeciwu rzeźników - trąbkę i jej sygnały. Od tej pory trąbka stała się godłem poczt powstajacych we wszystkich krajach Europy.

W latach siedemdziesiątych XIX wieku Heinrich von Stephan, generalny pocztmistrz i reformator poczty w Niemczech, przyłączył służbę telegraficzną do poczty i dodał do trąbki błyskawice symbolizujące elektryczność, którą posługiwali się telegrafiści i telefoniści.

W Rosji (a tym samym na ziemiach polskich pod zaborem rosyjskim) symbolem poczty były dwa skrzyżowane rożki. W 1885 roku do rożków dodano skrzyżowane, ułożone pionowo, błyskawice.

W niepodległej Polsce dla pracowników poczty wprowadzono w 1923 roku mundury w kolorze brązowym z ceglastymi wypustkami, na których była trąbka z błyskawicami. Taki sam wzór trąbki utrzymywał się do lat siedemdziesiątych XX w. Później jako godło poczty wprowadzono stylizowaną literę Ł (Łączność). Trąbkę według obecnie używanego wzoru wprowadzono na początku lat 80-tych; również zawiera ona błyskawice. Obecne projekty godła poczty przedstawiają już trąbkę bez błyskawic, co jest następstwem rozdziału poczty od telekomunikacji w 1991 r.

---