Koncepcje miast linearnych .
Pierwszym twórcą projektu miasta linearnego był hiszpański urzędnik Arturo Sorya y Moita zajmujący się problemem Madryckiej komunikacji na przełomie lat 80-tych i 90-tych XIX w . W tym okresie Madryt borykał się z poważnymi problemami komunikacyjnymi . Zwiększający się ruch na Madryckich ulicach wymuszał stworzenie nowej sieci komunikacyjnej .Arturo Sorya y Moita zaproponował utworzenie arterii komunikacyjnej wzdłuż której po obu jej stronach powstaną dzielnice mieszkaniowe . Wg jego teorii w kierunku tej trasy miało rozwijać się miasto . W celu zrealizowania swego projektu wykupił najtańsze terenu obrzeżach Madrytu co jednak okazało się poważnym błędem . Na wykupionych terenach wybudował dzielnicę mieszkaniową otoczoną zewsząd zielenią . W czasie gdy trwała budowa tej dzielnicy Madryt rozrósł się we wszystkie kierunki pochłaniając projekt Arturo Sorya y Moita , co wyraźnie uwidacznia się na obecnych planach Madrytu.Na począku XX w Belg de Castillo znacznie udoskonalił koncepcje Hiszpana stwierdzając że w mieście linearnym linia trasy komunikacynej musi łączyć dwa bieguny , które mają tendencje rozrostowe . Koncepcja ta sprawdziła się w praktyce czego przykładem są takie amerykańskie miasta jak Detroit , Chicago czy Boston.
W latach 60-tych wprowadzany był na terenach krajów byłego bloku socjalistycznego linearny system ciągły. Polegał on na tym żeby połączyć miasta znajdującej się wzdłuż pewnej lini np. rzeki w jedno bardzo długie miasto ,które będzie zamieszkiwane przez wiekszosć mieszkańców kraju . Pozostałe miasta nie leżące wzdłuż tej lini z czasem miałyby upaść. Koncepcja ta upadła po nieudanych próbach wdrożenia na terenie m.in. byłego ZSRR