Cykl koniunkturalny
1. Definicja cyklu koniunkturalnego.
W gospodarce narodowej poszczególne wielkości agregatowe takie jak: poziom produkcji lub Dochód Narodowy nie rosną równomiernie, ale ulegają wahaniom wokół trendu. Trend to długookresowa ścieżka przedstawiająca wzrost i rozwój gospodarczy.
Cykl koniunkturalny składa się z faz pomiędzy, którymi występuje zależność o charakterze przyczynowo - skutkowym tzn., że zdarzenie w 1 fazie determinuje w kolejnej.
Wyróżnia się cykle:
Krótkie Kitchina (3,5 lat)
Średnie Junglara (8,9 lat)
Długie Kondratiera (50,60 lat).
a) Klasyczny cykl koniunkturalny składa się z 4 faz:
DN
0 A B C D E czas
AB - kryzys (I < S)
BC - depresja (I = S)
CD - ożywienie (I > S)
DE - rozkwit (I = S)
W fazie kryzysu następuje spadek poszczególnych wielkości agregatowych. Spada produkcja, zatrudnienie, Dochód Narodowy i spadają inwestycje.
W fazie depresji następuje stabilizacja poszczególnych wielkości agregatowych na najmniejszym poziomie przy czym szybciej maleją wydatki inwestycyjne, aniżeli konsumpcyjne. Mamy równowagę makroekonomiczną na najniższym poziomie.
W fazie ożywienia następuje wzrost poszczególnych wielkości agregatowych na skutek interwencji państwa w gospodarkę. Inwestycje są większe od oszczędności.
W fazie rozkwitu następuje dalszy wzrost poszczególnych wielkości agregatowych. Przedsiębiorstwa zainteresowane są ekspansją, ale pojawiają się też symptomy nowego kryzysu. Mamy równowagę na wyższym poziomie.
b) Współczesny cykl koniunkturalny składa się z 2 faz:
górny punkt zwrotny
trend
dolny punkt zwrotny
Faza spadku łączy kryzys i depresje, a faza ekspansji łączy ożywienie i rozkwit.
Łagodne wahania wokół trendu występują na skutek interwencji państwa w dolny i górny punkt zwrotny.
Dolny punkt zwrotny występuje gdy gospodarka przechodzi z fazy depresji w fazę ożywienia.
W dolny punkt zwrotny rząd interweniuje w celu ożywienia gospodarki prowadząc politykę stymuluzacyjną. Stosowane są następujące instrumenty:
obniżenie stopy podatkowej
zwiększeniu deficytu budżetowego (np. na roboty publiczne)
obniżenie stopy procentowej.
Te 3 instrumenty łącznie powodują, że rośnie poziom zatrudnienia, poziom dochodów, KSK (krańcowa stopa do konsumpcji) i zgodnie z działaniem mnożnika inwestycyjnego inwestycje oraz rośnie kilkakrotnie Dochód Narodowy.
Dolny punkt zwrotny:
mi =
Górny punkt zwrotny występuje w fazie rozkwitu, która zapoczątkowuje nowy kryzys.
W górnym punkcie zwrotnym interwencja państwa ma zapobiegać przegrzaniu koniunktury. Stosowane są następujące instrumenty:
podniesienie podatków
zmniejszenie wydatków z budżetu państwa
wzrost stopy procentowej.
Te instrumenty łącznie i rosnąca KSO (krańcowa skłonność do oszczędzania) powodują, że maleje wielkość mnożnika inwestycyjnego oraz maleje Dochód Narodowy i zaczyna się nowy kryzys.
2. Przyczyny cyklów koniunkturalnych.
Wyróżniamy 2 grupy przyczyn:
a) Przyczyny egzogeniczne czyli zewnętrzne.
Teorie egzogeniczne głoszą, że przyczyny cyklów koniunkturalnych są poza ekonomiczne. Wymienia się 2:
z XIX wieku teoria plam na słońcu Jeron'sa, która głosi, że ilość plam na słońcu wpływa na plantacje w rolnictwie
teoria Buehamana (angielski ekonomista) głosi, że koniunktura w gospodarce zmienia się tak jak zmieniają się wybory.
b) Przyczyny endogeniczne czyli wewnętrzne.
Większość ekonomistów opowiada się za przyczynami endogenicznymi, m.in.: M. Kolecki, J.M. Keyns. Wyróżnia się 2:
Kolecki i Keyns twierdzą, że przyczyną cykliczności w gospodarce są wahania w wydatkach inwestycyjnych. Zależność jest taka, że inwestycje rosną to gospodarka przechodzi fazę ekspansji, a jeśli inwestycje maleją to gospodarka przechodzi fazę recesji.
przedsiębiorca prywatny podejmuje decyduje o wyłożeniu środków pieniężnych na inwestycje jeśli oczekuje, że krańcowa rentowność kapitału wyłożonego będzie większa od procentu jaki uzyskałby gdyby te środki zdeponował na lokacie długoterminowej.
optymizm w ocenie przyszłości, na który składa się wiele czynników:
stabilne przepisy prawne
brak biurokracji
siła związków zawodowych.
1 - KSK
1