Charakterystyka form:
- Stok jest to najbardziej powszechny element rzeźby terenu, każda nachylona powierzchnia rozpościera się między kulminacją wzniesienia, a jego podnóżem.
- Suche doliny, martw- dolina, prawie lub całkowicie pozbawiona wody płynącej, co może nastąpić w efekcie, kaptażu zmian klimatycznych bądź obniżenia zwierciadła wody gruntowej.
- Rozłogi- dolina nieckowata- łagodna dolina nieckowata o połogich zboczach i różnym zwykle małym spadku dna. Powstaje na obszarach zbudowanych ze skał nieprzepuszczalnych i mało zwięzłych( iły, gliny) w wyniku spłukiwania ruchów masowych ( głównie spełzywania) i w mniejszym stopniu erozji wodnej.
- Wąwozy jest to rodzaj głębokiej, suchej doliny okresowo odwadnianej, która cechuje się stromymi, urwistymi zboczami oraz niewyrównanym, wąskim dnem. Powstaje w średnio spoistych skałach (gliny, lessy, iły) wskutek erozji dennej wód okresowych lub epizodycznych i z czasem przekształca się w parów. Wąwozy mają długość do kilkunastu kilometrów i głębokość od kilku do stu metrów. Łączna długość wąwozów w Polsce wynosi ok. 35 000 km. Formy podobne do wąwozów mogą się również tworzyć w skałach krasowych (wapiennych, gipsowych)na skutek erozyjnej działalności wód płynących. W Polsce wąwozy często występują na wyżynach (lessowe na Wyż. Lubelskiej, krasowe na Wyż. Krakowsko-Częstochowskiej) oraz w górach (np. wąwóz Kraków w Tatrach).
- Stożek napływowy jest to aluwialny stożek, często spotykana forma powierzchni terenu, powstająca na skutek akumulacji (nagromadzania) osadów niesionych przez rzekę lub potok w miejscu wyraźnego zmniejszenia spadku koryta i prędkości płynięcia wody, np. u wylotu doliny bocznej do głównej. Stożki napływowe mają zwykle kształt wachlarzowaty (stąd nazwa), a ciek w ich obrębie często rozgałęzia się na kilka ramion. Stożek napływowy powstający w miejscu ujścia rzeki do morza lub jeziora nosi nazwę delty.
- Poziomy terasowe są to formy terenu powstałe w dolinie rzecznej wskutek erozyjnej działalności płynących wód. Formy występują w zespołach, tworząc w przekroju poprzecznym doliny charakterystyczny układ schodów. Terasy mogą też powstać na wybrzeżu morza lub jeziora, w związku z działalnością falowania i zmiany poziomu lustra wody w akwenie. Terasy występują w postaci spłaszczeń terenowych ciągnących się wzdłuż rzeki nad równiną zalewową. Posiadają zbliżony spadek i są oddzielone od siebie załomami. Każdy z nich świadczy o zmieniającym się z upływem czasu poziomie koryta rzeki. W zależności od tego, w jakich utworach powstały terasy nazywane są erozyjnymi, erozyjno-akumulacyjnymi lub akumulacyjnymi:
terasy erozyjne - terasy, które zostały wycięte w materiale miejscowym
terasy akumulacyjne - terasy, które wycięte zostały w osadach rzecznych wcześniej akumulowanych przez rzekę
terasy erozyjno-akumulacyjne - wykształciły się, erodując kolejno po sobie osady rzeczne i utwory podłoża
Powstanie teras wiąże się bezpośrednio ze zmianami podstawy erozyjnej, czyli ze zmianami wysokości, na której znajduje się ujście rzeki. Jej osiągnięcie jest równoznaczne z utratą możliwości dalszego pogłębiania koryta.
- Starorzecze jest to płytkie sierpowate obniżenie będące fragmentem dawnego meandru oddzielonego od koryta rzecznego w wyniku przecięcia szyi meandru i wyprostowania biegu rzeki. Zwykle zawiera jeziorko- dolina płaskodenna.
- Wydmy to piaszczyste wzniesienie o różnym kształcie, usypane przez wiatr. Powstawanie wydm jest ściśle związane z transportem i akumulacją materiału piaszczystego. Piasek pędzony wiatrem blisko powierzchni lub wleczony po niej zatrzymuje się za takimi przeszkodami jak głazy, zarośla czy nierówności gruntu - gromadząc się wówczas tworzy wydmę. Większość wydm cechuje asymetria stoków. Nakładające się wydmy tworzą nieregularne, rozległe formy poprzeczne do kierunku wiatru - pola wydmowe.
- Ostaniec, denudacyjny- izolowane wzniesienie będące pozostałością skały lub kompleksu skalnego, który w sąsiedztwie został usunięty przez denudację.