plik


ÿþs wiczenie nr 3. Mikrobiologia ogólna  identyfikowanie bakterii na podstawie ich cech biochemicznych i antygenowych. Oznaczanie wra|liwo[ci bakterii na leki. Identyfikacja bakterii  ustalenie rodzaju, gatunku, odmiany lub typu w obrbie wyizolowanego drobnoustroju. Metody identyfikacji: " Ocena wBa[ciwo[ci biochemicznych " Metody immunologiczne " Metody molekularne Ocena wBa[ciwo[ci biochemicznych Polega na wykorzystaniu ró|nic w aktywno[ci enzymatycznej midzy poszczególnymi gatunkami bakterii. Okre[lona aktywno[ enzymatyczna jest na ogóB cech staB. Aktywno[ ta jest najcz[ciej oceniana poprzez wykrywanie koDcowych produktów metabolizmu danego zwizku. Badania te mo|na wykonywa po uzyskaniu czystej hodowli badanego drobnoustroju.(posiew redukcyjny) substrat ------ enzym ------- produkt Oznacza si wBa[ciwo[ci biochemicznych polega na ocenie: " wBa[ciwo[ci sacharolitycznych " wBa[ciwo[ci zwizanych z metabolizmem azotowym " wBa[ciwo[ci hemolitycznych " wBa[ciwo[ci lipolitycznych " produkcji katalazy " wystpowanie fosfatazy 1. Zestawy do biochemicznej identyfikacji bakterii to  Metody szybkiej identyfikacji bakterii  test API 2. Metody immunologiczne  wykrywanie antygenów lub przeciwciaB 3. Metody molekularne Antybiotyki - Drobnoczsteczkowe substancje, które dziaBaj przeciwdrobnoustrojowo, zabijaj lub hamuj rozmna|anie komórek drobnoustrojów. Na pocztku za antybiotyki uwa|ano substancje pochodzenia naturalnego wykazujce aktywno[ przeciwbakteryjn. Obecnie chemioterapeutyki (substancje wytworzone przez czBowieka metodami chemicznymi) uznawane s równie| za antybiotyki . PodziaB ze wzgldu na pochodzenie - Naturalne - PóBsysnetyczne - Syntetyczne - Chemioterapeutyki PodziaB ze wzgldu na mechanizm dziaBania Mechanizm dziaBania antybiotyków Mechanizm dziaBania Miejsce docelowe antybiotyki Hamowanie s yntezy P B P ( biaBka wi|ce penicylin )  maj powinowactwo do ’ -laktamy [ciany komórkowej penicyliny i innych antybiotyków ²-laktamowych (gBównie transpeptydazy i karboks ypeptydazy) KoDce dipeptydowe podstawowej cegieBki peptydoglikanu, Bczce glikopeptydy si z innymi elementami [ciany komórkowej. Hamowanie polimeryzacji Hamowanie s yntezy P odjednostka 30S rybosomu tetracykliny biaBka P odjednostka 50S rybosomu Makrolidy klindamycyna P odjednostka 30S rybosomu aminoglikozydy P odjednostka 50S rybosomu chloramfeikol P odjednostka 50S linezolid S yntetaza tR NA-izoleucyny (enzym wi|cy izoleucyn z tR NA mupirocyna Hamowanie s yntezy G yraza DNA, T opoizomeraza IV chinolony DNmowanie s yntezy DNA-zale|na polimeraza R NA A Ha ryfampicyna R NA Nis zczenie bBony L ipidy bBony cytoplazmatycznej i zewntrznej P olipeptydy zewntrznej i (polimyks yn A- cytoplazmatycznej E ) daptomycyna Hamowanie s yntezy E nzymy uczestnicz ce w s yntezie kwasu foliowego S ulfonamidy nukleotydów T rimetoprim PodziaB ze wzgldu na zakres dziaBania - wskowidmowe  dziaBaj na wybran grup drobnoustrojów np. tylko na bakterie tlenowe - szerokowidmowe  obejmuj swoim spektrum kilka grup drobnoustrojów tlenowe, beztlenowe, Gram-dodatnie, Gram-ujemne Antybiotyki o dziaBaniu bakteriostatycznym Grupa Spektrum dziaBania antybiotyków makrolidy i " DziaBaj przede wszystkim na bakterie Gram-dodatnie tlenowe i ketolidy beztlenowe " Du|e znaczenie kliniczne ma ich aktywno[ wobec bakterii wewntrzkomórkowych, takich jak Mycoplasma, Chlamydia i Legionella (bakterie atypowe) " W mniejszym stopniu na bakterie Gram-ujemne w tym tlenowe i beztlenowe paBeczki oraz Neisseria i Moraxella linkozamidy " Bakterie Gram-dodatnie " Bakterie beztlenowe chloramfenikol Bakterie Gram-dodatnie Bakterie Gram-ujemne Krtki Riketsje Chlamydie mykoplazmy Tetracykliny Maj szerokie spektrum dziaBania (bakterie tlenowe i beztlenowe): tigecyklina Bakterie Gram-dodatnie Bakterie Gram-ujemne Krtki Bakterie atypowe sulfonamidy DziaBaj na: Gronkowce kotrimoksazol Paciorkowce Enterobacteriaceae oksazolidynony bakterie Gram-dodatnie Antybiotyki dziaBajce bakteiobójczo Grupa Spektrum dziaBania antybiotyków ’-laktamy Ziarniaki Gram-dodatnie Ziarniaki Gram-ujemne PaBeczki Gram-ujemene (Enterobacteriaceae, niefermentujce, hemofilne) Laseczki Gram-dodatnie PaBeczki Gram-dodatnie Krtki Promieniowce chinolony PaBeczki Gram-ujemne fermentujce i niefermentujce Gronkowce (szybko nabywaj oporno[!) Paciorkowce Enterokoki Haemophilus Neisseria Bakterie atypowe aminoglikozydy DziaBaj tylko na bakterie tlenowe: PaBeczki Gram-ujemne Ziarniaki Gram-dodatnie Prtki gruzlicy glikopeptydy DziaBaj tylko na bakterie Gram-dodatnie tlenowe i beztlenowe polipeptydy Bacytracyna  dziaBa na bakterie Gram-dodatnie Gramicydyna  dziaBa wyBcznie na bakterie Gram- dodatnie Zakres dziaBania: paBeczki Gram-ujemne fermentujce i niefermentujce nitroimidazole DziaBaj tylko na bakterie beztlenowe nitrofurany Bakterie Gram-dodatnie Bakterie Gram-ujemne Stosowane w leczeniu zaka|eD ukBadu moczowego " Terapia empiryczna  oparta jest na domniemaniu najbardziej prawdopodobnego czynnika etiologicznego zaka|enia i jego przypuszczalnej wra|liwo[ci na antybiotyki. Empiryczny dobór leku musi by oparty na analizie wyników badaD klinicznych i lokalnych danych epidemiologicznych. " Terapia celowana jest metod, w której wyboru antybiotyku dokonuje si po potwierdzeniu w badaniu mikrobiologicznym aktywno[ci leku in vitro wobec wyizolowanego czynnika etiologicznego zaka|enia (antybiogram). Terapia celowana =  trafienie w patogen " Leczenie pierwszego rzutu (leczenie pocztkowe)  polega na zastosowaniu antybiotyku o udowodnionej skuteczno[ci i bezpieczeDstwie. Ocena aktywno[ci przeciwbakteryjnej Antybiogram Wynik badania wra|liwo[ci danego drobnoustroju na dziaBanie antybiotyków. Metody oznaczania lekowra|liow[ci drobnoustrojów Jako[ciowa " Dyfuzyjno-kr|kowa Ilo[ciowa " Seryjnych rozcieDczeD " E-test PóBilo[ciowa 1. Metoda dyfuzyjno-kr|kowa Oparta jest na dyfuzji antybiotyku zawartego w kr|ku do podBo|a. Antybiotyk dyfunduje promieni[cie, tworzc gradient st|eD. Najwiksza jego koncentracja wystpuje przy brzegach kr|ka i spada wraz z odlegBo[ci od kr|ka. Wielko[ strefy zahamowania wzrostu bakterii jest wprost proporcjonalna do stopnia wra|liwo[ci bakterii na antybiotyk - im wiksza jest strefa zahamowania, tym bakteria jest bardziej wra|liwa. W zale|no[ci od wielko[ci strefy, bakterie okre[la si, jako: wra|liwe, [rednio wra|liwe lub oporne na podstawie przyjtych standardów (rekomendacje). Wra|liwy  S  wra|liwo[ drobnoustroju na standardowe dawki leku, wysokie prawdopodobieDstwo sukcesu klinicznego Zrednio wra|liwy  I  szczepy w zakresie MIC pomidzy wra|liwym a opornym, sukces terapeutyczny niepewny, mo|e by osignity, gdy lek jest zagszczany (np. w drogach moczowych) lub mo|e by stosowany w wikszej dawce (np. przy niskiej toksyczno[ci) Oporny  R  wysokie prawdopodobieDstwo niepowodzenia terapeutycznego, niezale|nie od dawki leku i lokalizacji infekcji 2. Metoda seryjnych rozcieDczeD pozwalaj na okre[lenie minimalnego st|enia antybiotyku (MIC  minimum inhibitory concetration) hamujcego wzrost bakterii. Seryjne rozcieDczenia antybiotyku przygotowuje si w podBo|u pBynnym lub podBo|u agarowym, do których nastpnie dodaje si odpowiednie inoculum i inkubuje. Metody pracochBonne, wykorzystywane gBównie w badaniach naukowych. 3. E-test " Bczy dyfuzj antybiotyku w agarze i ilo[ciowe okre[lenie st|enia hamujcego  MIC. Wykorzystuje si paski nasycone antybiotykiem w gradiencie st|eD. MBC (minimal bacteriocidal activity)  najmniejsze st|enie bakteribójcze MIC (minimal inhibitory concentration)  najmniejsze st|enie hamujce Mechanizmy oporno[ci Oporno[  stan, w którym antybiotyk nie dziaBa przeciwdrobnoustrojowo (nie zabija ani nie hamuje namna|ania). Taki szczep bakteryjny jest oporny na dany antybiotyk. Leczenie takim antybiotykiem jest nieskuteczne. Naturalna (pierwotna)  uwarunkowana genetycznie niewra|liwo[ pewnych gatunków, rodzajów lub grup bakterii na dany antybiotyk. Jest to cecha staBa bakterii, która byBa obecna jeszcze przed odkryciem i zastosowaniem antybiotyków. Nabyta  pojawienie si nierwa|liwo[ci na dany antybiotyk bakterii uprzednio wra|liwej. Pojawia si w wyniku mutacji lub przeniesienia genów oporno[ci z jednej komórki bakteryjnej do drugiej. MateriaB genetyczny zawierajcy geny oporno[ci mo|e by przenoszony pomidzy komórkami drobnoustrojów odlegBych systematycznie. Oporno[ krzy|owa  rozwój oporno[ci na jeden antybiotyk pociga za sob oporno[ na antybiotyki tej samej grupy Oporno[ na antybiotyki - sposoby nabywania oporno[ci Mutacja  pierwotne zjawisko prowadzce do powstania oporno[ci. Mutacje spontaniczne - zachodz samorzutnie, niezale|nie od obecno[ci antybiotyku w [rodowisku. S to bBdy podczas replikacji DNA. Mutacje indukowane  pojawiaj si po zadziaBaniu mutagenów  w warunkach naturalnych zachodzi niezwykle rzadko. Selekcja  utrwalenie mutacji. Komórki, które ulegBy mutacji prowadzcej do powstania oporno[ci na antybiotyk obecny w [rodowisku, prze|ywaj w obecno[ci tego antybiotyku i staj si pocztkiem populacji opornej . Lokalizacja genów oporno[ci " Chromosomy  oporno[ chromosomalna " Plazmidy  oporno[ plazmidowa " Transpozony " Integrony Sposoby przenoszenia oporno[ci " Pionowe (wertykalne)  z komórki macierzystej do komórki potomnej " Poziome (horyzontalne)  przenoszenie z jednej komórki bakteryjnej do innej (równie| innych gatunków) genów oporno[ci zlokalizowanych na, na drodze: " - koniugacji - wymiana materiaBu genetycznego pomidzy komórk msk a |eDsk (tego samego gatunku) - transdukcji  przenoszenie materiaBu genetycznego pomidzy komórkami bakterii (tego samego gatunku, a nawet szczepu) za po[rednictwem bakteriofagów. - transformacji  bezpo[rednie pobieranie materiaBu genetycznego ze [rodowiska. MateriaB genetyczny w pobierany dostaje si do [rodowiska na skutek [mierci komórki lub jej rozpadu. W ten sposób mog by pobierane geny oporno[ci od innych gatunków drobnoustrojów. Flora fizjologiczna stanowi rezerwuar genów oporno[ci dla drobnoustrojów patogennych {yczymy owocnej nauki

Wyszukiwarka