plik


ÿþWYKAAD 14 14. Metody generacji realistycznych obrazów scen 3-D (cig daIszy) 14.1. Metoda energetyczna (radiosity) -zaBo|enia Gorol C., Torrance K., Greeneberg D., Battaile B.,  Modeling the Interaction of Light Between Diffusion Surfaces, SIGGRAPH 1984. ZaBo|enia: 1. ModeIowana scena zbudowana jest ze skoDczonej Iiczby pBatów powierzchni. 2. PBaty powierzchni emituj, absorbuj i odbijaj [wiatBo. 3. Emisja i odbicie s takie same we wszystkich kierunkach (dyfuzja). 4. CaBa energia emitowana Iub odbijana przez pBaty powierzchni dociera do innych pBatów, przez które jest absorbowana lub odbijana (zachowanie energii). 14.2. Równanie energetyczne dIa pBata powierzchni n Ei = Wi + Á FijE " i j j =1 gdzie Ei - nat|enie o[wietIenia powierzchni i, E - nat|enie o[wietIenia powierzchni j, j Wi - nat|enie o[wietIenia emitowanego przez powierzchni i, Á - wspóBczynnik odbicia [wiatBa dIa powierzchni i i Fij - wspóBczynnik sprz|enia optycznego powierzchni i z j, n - liczba powierzchni sceny, Inaczej równanie energetyczne dIa pBata powierzchni mo|na zapisa jako n Ei - Á FijE = Wi " i j j =1 14.2. Równanie energetyczne dla sceny DIa sceny, ukBad równaD wi|cy nat|enia o[wietIenia poszczegóInych powierzchni wygIda nastpujco 1- Á F11 - Á F12 ... - Á F1n E1 W1 îø ùø îø ùø îø ùø 1 1 1 ïø - Á F21 1- Á F22 ... - Á F2n úø ïø E2 úø ïøW2 úø 2 2 2 ïø úø ïø úø ïø úø = ïø ... ... ... ... úø ïø ... úø ïø ... úø ïø - Á Fn1 - Á Fn2 ... 1- Á Fnn úø ïø En úø ïøWn úø ðø n n n ûø ðø ûø ðø ûø Rozwizanie ukBadu równaD pozwaIa wyznaczy nat|enia o[wietIenia dIa wszystkich powierzchni modelowanej sceny. AnaIiza jest prowadzona w ukBadzie zewntrznym (ukBadzie [wiata), czyIi rozwizanie jest niezaIe|ne od poBo|enia obserwatora. Problemy: 1. Jak wyznaczy wspóBczynniki sprz|enia optycznego Fij ? 2. Jak efektywnie rozwiza ukBad równaD ? 14.3. Wyznaczenie wspóBczynników sprz|enia optycznego 14.3.1. Metoda analityczna wyznaczania wspóBczynnika sprz|enia optycznego j Ni ¸ j N j ¸ i r dAj dAi i 1. WspóBczynnik sprz|enia eIementu dAi z Aj elementem . cos¸ cos¸ ij dFdid j = HijdAj 2 À r przy czym Hij = 1 je|eIi dAi widoczne z dAj Hij = 0 w przypadku przeciwnym 2. WspóBczynnik sprz|enia eIementu dAi z pBatem powierzchni Aj cos¸ cos¸ ij Fdi j = HijdAj 2 +" À r Aj 3. WspóBczynnik sprz|enia pBata powierzchni Ai z pBatem powierzchni Aj cos¸ cos¸ 1 ij Fij = HijdAjdAi 2 Ai +"+" À r AiAj Wyznaczenie wspóBczynnika sprz|enia optycznego Fij metod anaIityczn wymaga obIiczania caBek powierzchniowych. W pierwszych badaniach nad metod stosowano wBa[nie taki sposób. 14.3.2. Numeryczne wyznaczanie wspóBczynnika sprz|enia optycznego Cohen M., Greenberg D.  The Hemi-cube; a Radiosity Solution for Complex Environments  Computer Graphics, No 3, 1985. hemi-cube - póB-sze[cian Idea metody: Aj Ni 1 komórka 1 1 [rodek elementu dAi Ka|da [ciana póB-sze[cianu podzieIona jest na równ Iiczb komórek. PBat powierzchni Aj jest rzutowany na póB-sze[cian, przy czym [rodkiem projekcji jest [rodek eIementu dAi . Niektóre komórki Ie| wewntrz, Iub s przecite przez bryB powstaB w wyniku rzutowania pBata powierzchni Aj na póB-sze[cian. Z ka|d komórk p zwizany jest wspóBczynnik sprz|enia optycznego cos¸ cos¸ ip " Fp = " A " " 2 À r gdzie r - dBugo[ odcinka od [rodka póB-sze[cianu do [rodka komórki ¸ - kt midzy wektorem normaInym komórki a p odcinka o dBugo[ci r " A - pole powierzchni komórki " Jak obIiczy " Fp dIa przecitych komórek póB-sze[cianu ? 1. Przypadek gdy komórka Ie|y na górnej [cianie póB-sze[cianu z (x yp ) p, Np ¸ p r y Ni ¸ i x 1 2 2 r = yp + zp + 1 zp ¸ = cos i r zp " Fp = " A " " 2 2 À (xp + yp + 1)2 2. Przypadek gdy komórka Ie|y na bocznej [cianie póB-sze[cianu z y Np Ni ¸ i r (x yp ) p, ¸ p x 1 2 2 r = yp + zp + 1 zp ¸ = cos i r 1 cos¸ = p r zp " Fp = " A " " 2 2 À (xp + yp + 1)2 AIgorytm wyIiczania wspóBczynnika Fij : 1. Zgodnie z podanymi wzorami obIiczy wspóBczynniki " Fp dIa komórek, które zawieraj " rzut pBata powierzchni Aj . 2. WyIiczy Fdi j , sumujc obIiczone poprzednio " wspóBczynniki " Fp . 3. ObIiczy Fij u[redniajc wspóBczynniki Fdi j po powierzchni Ai .

Wyszukiwarka