56834

W starszych podręcznikach do chemii można więc spotkać nazwy tlenków, np.: CujO - tlenek mladzlawy, CuO - tlenek miedziowy; FeO - tlenek żelazawy, Fefiy tlenek żelazowy, FeyO_t - tlenek żelazawo-żelazowy.

Najważniejsze metody otrzymywania tlenków:

•    Reakcja syntezy pierwiastka z tlenem (np. spalanie):

C + O? —> CO?

S + O? -4 so?

• Reakcja rozkładu niektórych wodorotlenków, np.:

Cu(OH), -> CuO + H?0

•    Reakcja rozkładu niektórych soli, np.:

CaCO_:, —> CaO + CO?

♦    Większość tlenków mci dli posiada wiązanie jonowe, a ich sieć krystaliczna zawiera kationy metali i jony O²'.

♦ Są ciałami stałymi, w stanie stopionym przewodzą prąd elektryczny.

♦ Nic rozpuszczają się w wodzie, choć tlenki litowców i berylowców reagują z nią bardzo gwałtownie.

♦    Tlenki metali ciężkich są barwne, np. Fe?0» - brunatny, HgO -czerw ony, CrjOj - zielony. CuO - czarny.

a TiOi ZnO, MgO - białe. Dlatego są używane jako pigmenty dodawane do farb.

* Niemetale tworzą tlenki o wiązaniach kowalencyjnych lub kowalencyjnych spolaryzowanych.

•    Są to najczęściej gazy (np. CO2, N?Os, SOj), ciecze (H2O) lub ciała stałe (np. SiO?, P2O5).

♦    Poniżej temperatury topnienia tlenki niemetali tworzą łatwo topliwe kryształy cząsteczkowe (molekularne) o

niewielkiej twardości.