1. Walka o dominacie
a) Grzegorz Wielki - papieżom należy się prymat wśród władców, gdyż są oni następcami św. Piotra
b) Stopniowe wyzwalanie się papieży spod zależności od cesarzy bizantyjskich, w kontekście wewnętrznej schizmy w Kościele
2. Teorie przewagi papiestwa
a) Augustynizm polityczny - uważano, że Kościół realizuje cele augustowskiego państwa bożego, stąd jego prymat
b) Prawo do kontroli zgodności działań władców z Pismem Świętym; ekskomunika
c) Grzegorz VII - władza państwowa kieruje się ślepą ambicją i podjudzana jest przez diabła, jest więc ze swej istoty tworem grzesznym
d) Doktryna papieska - w niebie rządzi Bóg, a na ziemi jego namiestnik papież, który część swej władzy przekazuje w użytkowanie papieżowi; przewaga Kościoła wyprowadzana także z tezy o wyższości duszy, która jest pierwiastkiem boskim, nad ciałem, które naznaczone jest grzechem
e) Spokrewniona teoria akcentująca wyższe zadania papiestwa a także teoria Kościoła, instytucji doskonałej, i państwa, tworu obarczonego grzechem
f) Teoria wikariatu - po śmierci cesarza władza wraca do papieża; teoria 2 mieczy: Bóg przekazał św. Piotrowi 2 miecze symbolizujące władzę świecką i duchowną, papież przekazał 1 z tych mieczy w użytkowanie władzy świeckiej
g) Niekiedy papież występował w roli reprezentanta ludu rzymskiego, idea wypraw krzyżowych
h) Hierokratyzm - papież nie tylko namaszcza władców, ale baczy na ich postępowanie i może ich w każdej chwili pozbawić władzy
3. Argumenty doktryny uniwersalizmu cesarskiego
a) Po opanowaniu przez Ottona I znacznej części Europy cesarz obwołany został panem całego świata, sukcesorem tradycji rzymskiej (ważny argument spadkowy), następca wybitnych władców Imperium Romanum, wreszcie protektorem Kościoła i wiary; wszelki opór przeciw władcy był buntem przeciw Bogu
b) Anonim z Jorku - władza najwyższego, niebieskiego władcy i władcy drugiego, ziemskiego, jest jedna i ta sama
c) Glosatorzy - cesarz jest rzymskim imperatorem, twórca prawa, który pozostaje poza wszelką ziemską kontrolą, jest jedynym źródłem sprawiedliwości; lud przeniósł na niego całość swych uprawnień