54622

Liber Papiensis - połączenie norm prawa longobardzkiego z kapitularzami królów frankońskich, sporz. w Pawn w XI wieku

Lombardu - systematycznbc opracowanie Liber Papiensis, podstawa do nauki prawa na uniwersytetach

ŹRÓDŁA PRAWA W SZWECJI:

Yasghota laghbok - prawo zachodniogockie, dwie księgi prawne, pierwsza z połowy XIII w, druga z 1296, język staroszwedzki

Ostgota laghbok - lata 1285-1303, spis najobszerniejszy jak dotąd

Landtag - prawo krajowe, opracowane w 1347 roku przez komisję powołaną przez Magnusa Erikssona na podstawie praw dzielnicowych, normowało przed wszystkim prawo sądowe, język staroszwedzki, rewizja tego zbioru ukazała się za Krzysztofa III Bawarskiego i zwala się Kristoflag, pod koniec XV wieku przetłumaczono je na łacinę

ŹRÓDŁA PRAWA W NORWEGII:

uchwały - podejmowane na lokalnych zgromadzeniach ludowych, pierwsze w roku 900 w Gulen. ustawy te nazwano Gulatingsloven, inne zgromadzenia wydały Kjalarnestingloven z roku 920. Frostatingloven - w roku 1164

Landsloven - prawo ogólnokrajowa, wzeszło w życie 1274, autor Magnus VI Prawodawca, dodatkowo w 1276 wzeszło w życie Byloven - prawo miejskie, a w 1273-1277 Hirdskra -przepisy organizacyjne drużyny królewskiej

Jonsbok - zbiór wydany w Islandii w 1280, zawierał prawo Islandii ujednolicone z prawem Norwegii

ŹRÓDŁA PRAWA W DANII:

Skanske lov - prawo zwyczajowe Skonii 1170-1200, język staroduński

I>ex Scaniae provincialis - 2. księga prawa zwyczajowego Skonii, sporz. w XIII w. po

łacinie przez abp Adersa Sunesena

Prawo zelandzkic króla Waldemara i króla Eryka — dwie księgi prawa zwyczajowego Zelandii

Jyske lov — prawo Jutlandii z 1241 r.. najbardziej znany spis duńskiego prawa zwyczajowego, wydany przez Waldemara II, występowało w 2 redakcjach: pierwsza 187 nienumerowianych rtykulów, druga z trzech ksiąg: prawe spadkowe i rodzimie, prawo kanie i procesowe, pozostałe dziedziny piaw^)

ŹRÓDŁA PRAWA WĘGIER:

Dekretuni Maius — wydany w 1486 przez Macieja Korwina, zastapil prawo zwyczajowe prawem pisanym, mającym moc wieczystą i regulującym głównie prawo sądowe Tripartitum (długa nazwa) - wydany przez Stefana Werboczę zbiór prawa zwyczajowego, nie uzyskał akceptacji ze strony sejmu w 1514 roku, skl. się z prologu i 3 części opartych na systematyce justyniańskiej

Quadripartitum - 1553 roku, ulepszona wersja powyższego, też nie uzyskała sankcji królewslkiej

ŹRÓDŁA PRAWA CZECH:

Księga Rożemberska — pow\stala z inic. Piotra z Rozenbergu, w języku czeskim, nonnow^rala proces, rzadziej prawo kanie i prywatne, potem wydano też Ordo iudicii terrae spis Andrzeja z Dube - spis prawa ziemskiego czeskiego z ok. 1400 roku. charakter lilcracko-prawny