59972

Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej - procedura art. 157 Kpa

Art. 157 § 1 Kpa - wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności. Właściwym jest organ wyższego stopnia, chyba że decyzja została wydana przez ministra lub SKO (wtedy właściwym jest ten sam organ).

Sposób uruchomienia postępowania określa art. 157 § 2 Kpa

-    na wniosek,

-    z urzędu.

Brak wskazania czasu, 10 lat lub w każdym czasie.

Wniosek w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji składa się w formie podania (musi spełniać wszystkie wymagania określone w art. 63 Kpa + musi zawierać podanie podstawy, która uzasadnia stwierdzenie nieważności decyzji (art. 156 § 1 Kpa lub przepis szczegółowy).

Procedura organ administracji publicznej ocenia wniosek pod:

a)    względem formalnym - elementy wniosku, art. 64 Kpa wzywa do uzupełnienia braków,

b)    organ bada swoją właściwość - art. 65 Kpa, prześle do organu właściwego,

c)    organ ocenia czy ma do czynienia ze skargą - ocenia legitymację strony,

d)    organ bada, czy w sprawie nie zapadła już decyzja stwierdzająca nieważność - decyzja o odmowie stwierdzenia nieważności; ocenia czy nie zaszła przesłanka res iudicata.

Rozstrzygnięcie - jeżeli któraś z przesłanek ma charakter negatywny, otgan wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji (art. 157 § 3 Kpa).

Właściwa procedura organ ustala, czy zachodzi któraś z podstaw stwierdzenia nieważności (art. 156 § 1 pkL 1-7 Kpa).

1)    naruszenie wszystkich rodzajów właściwości - rzeczowej, miejscowej, instancyjnej,

2)    dwie podstawy w jednym punkcie

a)    decyzja wydana bez podstawy prawnej, czyli gdy nie ma przepisu prawa materlnego do rozstrzygnięcia np. uchylony jest brak podstawy to też - wydać decyzję na podstawie innego,

b)    rażące naruszenie prawa - szeroko rozumiane; naruszenia prawa materialnego i procesowego, które są oczywiste a nie zostały wymienione w pozostałyh punktach art. 156 § 1, art. 145 i art. 145a Kpa i nie są podstawą do wznowienia postępowania, art. 145 § 1 i art 145a Kpa, to furtka która pozwala organom na stwierdzenie nieważności decyzji, gdy brak jest podstawy, nie przeprowadzono rozprawy administracyjnej, naruszenie zakazu zmiany na niekorzyść.

3)    res iudicata - sprawa została rozstrzygnięta drugą decyzją ostateczną decyzją odmiennej treści w tej samej sprawie,

4)    decyzja skierowana do osoby nie będącej stroną,

5)    decyzja była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały -niewykonalność może być prawna i faktyczna,

6)    w razie wykonania wywołałaby czyn zabroniony zagrożony karą,

7)    zawiera wadę, powodującą jej nieważność z mocy prawa.