59997

CHARAKTER PRAWNY STUDIUM KIERUNKÓW UWARUNKOWAŃ I ZAGOS.PRZESTRZENNEGO GMINY.

Następnie należy zwrócić uwagę, że studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego gminy nakłada zadania PLANISTYCZNE na organy gminy w granicach realizacji polityki przestrzennej. Następnie należałoby analizując tą problematykę, zwrócić uwagę na treść art 10 ust. 2 pkt 10 ustawy Z 27 MAR 03 R. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, który stanowi, że studium obowiązkowo określa obszary, na któiych gmina zamierza sporządzić miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w tym obszary wymagające zmiany przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne. W zakresie tego przepisu art. 10 ust. 2 pkt 9 poruszono dwie odmienne sytuacje. Po pierwsze, kiedy gmina zamierza uchwalić miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla wybranego obszaru. Po drugie, kiedy gmina zamierza przeznaczyć pod działalność inwestycyjną obszary dotychczas przeznaczone na cele rolne i leśne. W zakresie regulacji studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wyróżniano ustalenia dotyczące obszarów, na których obowiązkowe jest sporządzenie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, bo tutaj są różne ustawy m. In prawo górnicze, w tym obszarów wymagających przeprowadzenia USTALEŃ oraz podziałów nieruchomości. Jeżeli uchwalenie planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego jest obligatoryjne na podstawie przepisów odrębnych to obowiązek przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powstaje po upływie 3 miesięcy od dnia ustanowienia tego obowiązku chyba, że przepisu szczególne stanowią inaczej. Dotyczy to tylko sytuacji WYMIENIONYCH w słynnym już ze środków masowego przekazu, art. 10 ust. 2 pkt. 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jeżeli na podstawie przepisów odrębnych dla danego obszaru istnieje obowiązek sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, to w takiej sytuacji art. 62 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wyłącza możliwość ustalania w drodze indywidualnej decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 i 107 kpa - wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Art. 62 ust. 2 stanowi bowiem o konieczności zawieszenie obligatoryjnego, zawieszenia na czas nieokreślony postępowania administracyjnego, jeżeli uchwalenie planu jest obowiązkowe, do czasu uchwalenia tego planu. PO uchwaleniu natomiast miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, no wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest niemożliwe, ponieważ jak istnieje plan zagospodarowania przestrzennego to nie można wydać decyzji o warunkach zabudowy. W obecnym stanie prawnym - zaznaczam- byłaby ona nieważna na podstawie art. 156 kpa. Ustalenie studium zamierzeń gminy w zakresie uchwalenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy z 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nakłada taki obowiązek na organy gminy, lecz nie wywołuje to bezpośrednich skutków prawnych wobec osób trzecich. Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie wprowadza terminu do przystąpienia do sporządzenie planu. Okolicznością skłaniającą władze gminy do uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego jest w takiej sytuacji konieczność ustalania warunków zabudowy i ustalania lokalizacji inwestycji celu publicznego w drodze indywidualnych w rozumieniu art. 104 i 107 kpa, decyzji administracyjnej. Okoliczność, gdy ustanowienie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest obowiązkowe