60090

strona: 81 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE © Copyright by GALL S-C. Katowic© 2001

1)    na terenach intensywnie zainwestowanych

-1 punkt na 10 - 20 ha,

2)    na terenach rolnych i leśnych

-1 punkt na 20 - 50 ha przy opracowaniu mapy zasadniczej w skali 1:2 000 lub

-1 punkt na 50 - 120 ha przy opracowaniu mapy zasadniczej w skali 1:5 000.

W przypadku gdy stabilizowaną osnowę pomiarową wyznacza się metodą aerotriangulacji. zagęszczenie punktami III klasy powinno być odpowiednio mniejsze, lecz dostosowane do metody aerotriangulacji. tj. zabezpieczenia punktami III klasy granicy opracowania (bloków aerotriangulacji).

10. W okresie, w którym korzysta się ze współrzędnych punktów wyznaczonych i sklasyfikowanych według uprzednio obowiązujących przepisów technicznych przyjmuje się:

1)    jako równorzędne punktom osnowy III klasy - następujące punkty osnowy poziomej wyznaczone ze średnim błędem położenia (z dotychczasowego wyrównania) nie większym od 0.15 m:

-    sieci triangulacji lokalnego znaczenia III i IV klasy.

-    poligonizacji precyzyjnej I i technicznej I klasy.

-    poligonizacji precyzyjnej i technicznej II klasy, której boki pomierzono z dokładnością określoną w § 49 ust.2.

2)    jako punkty nawiązania nowo zakładanych sieci III klasy

-    punkty wyższych klas oraz punkty przyjęte jako równorzędne punktom zakładanym (punkt 1).

3)    po zmodernizowaniu osnowy I klasy i uzyskaniu nowych współrzędnych punktów I i II klasy należy sukcesywnie wyrównać zbiór obserwacji, na podstawie których wyznaczono dotychczasowe punkty zaliczone do III klasy i ostatecznie je sklasyfikować.

§48

Zasady numeracji punktów osnowy III klasy

1.    Numeracja punktów szczegółowej osnowy poziomej III klasy przyporządkowana jest arkuszom mapy topograficznej opracowanym w państwowym układzie współrzędnych "1965" w skali 1:10 000.

2.    Numer punktu składa się z dwóch członów uszeregowanych w następujący sposób

I człon

II człon

Człon I jest liczbą sześciocyfrową oznaczającą numer arkusza mapy w skali 1:10 000 - instrukcja techniczna K2. Człon II oznacza właściwy numer punktu, jest to liczba z przedziału <1 000 - 1 999>.

3.    Numer punktu jako główny identyfikator, powinien pozostać niezmienny począwszy od prac projektowych po wywiadzie terenowym, poprzez rejestrację danych, przetwarzanie, aż do wyprowadzenia wyników. Dlatego też punkty przyramkowe i leżące na granicach stref zachowują numer nadany im w fazie prac projektowych, nawet w przypadku gdy w wykonaniu prac dalszych stwierdzono ich położenie na innym arkuszu mapy topograficznej w skali 1:10 000.

4.    Na opracowaniach mapowych (mapy robocze, szkice sieci) rodzaj osnowy i klasę punktu określają odpowiednie