64148

Charakter prawny umowy faktoringu 9Umowa faktoringu jest umową odrębną o specyficznej treści, niemieszczącą się w ramach występujących w obowiązującym prawie nazwanych typów umów, wykształtowaną w praktyce obrotu na mocy obowiązującej na gruncie Kodeksu cywilnego swobody umów (arL 3531 k.c.), a zatem ma charakter umowy nienazwanej. Na gruncie naszej praktyki gospodarczej i obowiązującego prawa umowę faktoringu można zdefiniować jako umowę, przez którą jedna ze stron (dostawca) zobowiązuje się do przeniesienia określonych w umowie wierzytelności z tytułu umów sprzedaży, dostawy bądź świadczenia usług oraz do zapłaty prowizji na rzecz faktora, faktor zaś zobowiązuje się do uiszczenia wynagrodzenia za nabywane wierzytelności oraz do świadczenia oznaczonych usług dodatkowych oraz w zależności od postaci (właściwej lub niewłaściwej) niekiedy do przejęcia ryzyka wypłacalności dłużników dostawcy. Umowa faktoringu bez względu na to, jaką postać faktoringu kreuje, jest umową obligacyjną, wzajemną, konsensualną, a także umową kauzalną o charakterze odpłatnym. Umowa faktoringu jest z reguły tzw. umową formularzową, której treść jest w zasadzie określona z góry przez faktora. W konsekwencji umowa faktoringu ma też na ogół charakter umowy adhezyjnej.