Wg kryterium oryginalności: kreatywne (twórcze, pionierskie);
imitujące (odtwórcze, naśladowcze); 2. Wg kryterium systemu ich
pobudzania: podażowe (jako wynik odkryć, wynalazków stymulowanych przez rozwój nauki i techniki), popytowe (stymulowane przez samo przedsiębiorstwo i rynek); 3. Wg kryterium efektów: produktowe (tu występuje rentowność), procesowe (technologiczne), czynnikowe (odnoszą się do nowych czynników potrzebnych do wytwarzania towarów np. nowe elementy infrastruktury społecznej).
Przedsiębiorstwo współcześnie powinno być tak zarządzane, by
miało to charakter zarządzania proinnowacyjnego. Konieczne jest więc w nim:
- kreatywność kadry kierowniczej i wykonawczej (kapitał kadrowy)
by uwarunkowania makroekonomiczne powinny sprzyjać proinnowacyjnym działaniom, takim jak: dobry system ekonomiczny, edukacyjny; polityka naukowo-techniczna; system wspomagania działań by uwarunkowania mikroekonomiczne powinny sprzyjać proinnowacyjnym działaniom, takim jak: wielkość przedsiębiorstwa; profil produkcji; pozycja rynkowa
- oparcie na odpowiednim systemie bodźców: pozytywnych (są one lepsze od negatywnych np. korzyści z innowacyjności przedsiębiorstwa), negatywnych (np. kary za nieodpowiednie traktowanie środowiska)
- system transferu innowacji: ssania (jest lepszy, gdyż rynek penetruje innowacje i je wykorzystuje), tłoczenia (polega na agresywnym oferowaniu przedsiębiorstwom innowacji ze źródeł technicznych)
- wybór strategii postępu technicznego: wzorców, wypełniania luk rozwojowych, prymatu
- wybór źródeł zasilania innowacyjnego: własne, zewnętrzne
- wybór właściwego momentu dokonania zmian technicznych (nie może on być ani zbyt wczesny ani zbyt późny)
- kształtowanie kultury proinnowacyjnej w przedsiębiorstwie