66621

progowaWpływ stężenia elektrolitu na szybkość procesu koagulacji. Szybkość koagulacji zależy od stężenia elektrolitu powstałego z hydrolizy koagulanta czyli zależy od ilości koagulanta dodanego do oczyszczanej wody. Szybkość ta zwiększa się wraz z ilością dodanego koagulanta /elektrolitu/. Zachodzi konieczność stosowania wymaganej /optymalnej/ dawki koagulanta. Stosowanie większej niż wymagana ilości koagulanta nie tylko, że nie poprawia efektów koagulacji, a wręcz powoduje powstanie stabilnego układu o jednym ładunku elektrycznym co hamuje koagulację.

Stosowane koagulanty i kh podstawowe własności.

Podstawowe, ogólne, warunki jakim powinien odpowiadać koagulant: koagulant powinien dawać pewność możliwie szybkiego tworzenia trwałych, trudno rozpuszczalnych i łatwych do usuwania z wody kłaczków /podatność do sedymentacji/, powinien łatwo tworzyć chemicznie trwałe roztwory, łatwo dawkować się, być dostępny na rynku i nie być drogi.Najczęściej stosowane koagulanty w oczyszczaniu wody to sole glinu i sole żelaza. -siarczan glinowy: AI2(S04) 3 0 18H20- siarczan żelazowy:Fe2 (S04) 3 09H2O- chlorek żelazowy:FeCI3 0 6H20- glinian sodowy:Na2AI204- siarczan glinowo potasowy: AI2(S04) 3 01(2 S04 024H2O- siarczan żelazawy: Fe S04 0 7H20- spolimeryzowany chlorek glinowyNajczęściej stosowany jest siarczan glinowy. Sole żelaza mają cenę niższą od koagulantów glinowych. Najtańszy, ale mniej skuteczny jest siarczan żelazawy. Przydatność koagulanta do oczyszczania należy sprawdzić doświadczalnie dla konkretnej wody oceniając uzyskane, po zastosowaniu, parametry.