Na czy polega społeczna akceptacja porządku konstytucyjnego (ti. porządku władzy polit.).
Społeczno akceptacja porządku konstytucyjnego to jest pojęcie, które obejmuje elementy poza formalne. Z kampanii wyborczej przeciwstawienie - Polska liberalna - Polska solidarna. To jest pewna koncepcja dotycząca porządku konstytucyjnego - czy ta droga liberalna jest wybrana czy solidarna. Takie przeciwstawienie sobie dwóch skrajnych rozwiązań i pytanie o akceptacje -tylko którego z tych wariantów. Bo podział jest zawsze dychotomiczny, nie ma żadnych niuansów. Zderzenie dwóch modeli - rzeczywistości - wcale to tak nie wygląda. Ale w propozycji dla wyborców jest tak dychotomicznie i antagonistycznie ustawione. I w doskonały sposób spełnia oczekiwania społeczne, które nie są werbalizowane w sposób jasny zupełnie. Samo społeczeństwo nie potrafi wypowiedzieć tego zdecydowanie. To jest pewna sugestia polityczna dla ustalenia co w ramach porządku konstytucyjnego będzie społecznie akceptowane. Czy taki model, czy inny. I wyraźne ukierunkowanie na materialny aspekt porządku konstytucyjnego i to jest cecha charakterystyczna wszystkich systemów politycznych. Cechą wszystkich systemów politycznych jest ukierunkowanie na ocenę
społeczną ze względu na zaspokajanie materialnych potrzeb człowieka. Począwszy od połowy XIX w. tendencją jest - ukierunkowanie oceny działania władzy w ramach istniejącego porządku konstytucyjnego na zaspakajanie materialnych potrzeb człowieka. I to jest zasadniczy wyznacznik, zasadnicze kryterium uwzględniane przy ocenie władzy. Dla reguł, które stanowią podstawę porządku prawnego systemu, formułuje się postulat realizacji potrzeb materialnych. Społeczna akceptacja porządku konstytucyjnego (to jest z 2005r): Musimy się odwołać do koncepcji funkcji państwa, które rozwijały się stopniowo, ewolucyjnie. Dziś możemy wyróżnić 2 koncepcje: 1. państwa opiekuńczego,
2. państwa liberalnej demokracji. Koncepcja państwa opiekuńczego - oznacza, że wypełnia ono zadanie podmiotu, który ma zabezpieczyć wysoki poziom życia materialnego ludzi. To jest zasadnicze kryterium uwzględniane przy ocenie władzy. W ostatnich 150-200 latach ta koncepcja rozwijała się bardzo wyraźnie - Wielka Brytania, Szwecja, Niemcy. Kryterium legitymującym władzę obok legalności jest właśnie ocena skuteczności władzy ze względu na jej zdolność do zaspokajania potrzeb materialnych. I to stanowi kryterium oceny władzy. Proces ten rozpoczął się od pot. XIX w. Państwo liberalnej demokracji pośrednio troszczy się o byt człowieka, w inny sposób określa zadania, które mają do tego celu prowadzić. Żadna władza nie może odejść od tzw. pokoju społecznego.