Reglamentacja działalności gospodarczej
Interwencja państwa w gospodarkę może przybierać następujące formy:
a) regulacjonizm: państwo może niwelować negatywne efekty cyklu koniunktury (wahań gospodarczych) poprzez następujące instrumenty ekonomiczne: pieniądz, konkurencja, podatki, płace, aktywność państwa (przedsiębiorstwa państwowe, pomoc publiczna) oraz działalność przedsiębiorców zagranicznych;
b) ograniczenie wolności gospodarczej wiąże się z koniecznością wprowadzenia pewnych ograniczeń podmiotowych w podejmowaniu i wykonywaniu dz.g. ze względu na potrzebę zapewnienia, aby ta dziedzina gospodarki była wykonywana przez podmioty spełniające ustawowo określone warunki jej prowadzenia ze względu na ochronę ważnego interesu publicznego - poprzez wyznaczenie warunków szczególnych wykonywania dz.g., co ma na celu dbałość o bezpieczeństwo, jakość i profesjonalizm - jest to tzw. działalność reglamentowana.
Za pomocą ograniczeń reglamentacyjnych ochronie podlegają takie dobra jak (katalog otwarty):
S interesy zewnętrzne i gospodarcze państwa;
S prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego;
■S nieodnawialne (wyczerpywalne) zasoby naturalne kraju;
•S interesy konsumentów i wolna konkurencja.
Działalność reglamentowana w prawie polskim przybiera trojaką postać:
S koncesji;
S licencji, zezwolenia, zgody;
S działalności regulowanej.
Organami wykonującymi funkcje reglamentacyjne w Polsce są: organy koncesyjne oraz organy udzielające zezwoleń, licencji, organy prowadzące rejestry działalności regulowanej i in., szczegółowo wskazane w dalszej części (organ koncesyjny = organ administracji publicznej upoważniony na podstawie ustawy do udzielania, odmowy udzielania, zmiany i cofania koncesji).