67282

Metody oznaczania błonnika pokarmowego

W skład błonnika wchodzą składniki o charakterze polisacharydowym i niepolisacharydowym. Ze względu na niejednorodność fizykochemiczną, analiza błonnika jest trudna. Istniejące metody różnią się między sobą sposobem izolacji poszczególnych frakcji, dlatego też przy podawaniu zawartości błonnika należy podać, która z metod została zastosowana.

Metody enzymatyczno-wagowe polegają na trawieniu badanej pr óbki enzymami <>r ritro, a następnie zważeniu pozostałości niestrawionej. Metody te są powszechnie stosowane w analizie błonnika pokarmowego i ciągle modyfikowane (poprzez wprowadzanie bardziej efektywnych enzymów).

Metoda chemiczjta - błonnik pokar mowy zawarty w analizowanej pr óbce poddaje się hydrolizie kwasowej do glukozy, pentoz, kwasu galaktouronowego, alkoholi fenylopropenowych, a następnie uzyskane produkty⁷ analizuje się za pomocą HPLC, w w⁷anmkach chromatograficznych odpowiadających tym, stosow⁷anynr dla sacharydów przyswajalnych. Na podstawie uzyskanych wyników można oszacować zawartość poszczególnych fr akcji błonnika pokarmowego, np. ilość glukozy jest proporcjonalna do zawartości celulozy, pentozy odpowiadają hemicelulozie, kwas glukouronowy -pektynom, a alkohole fenylopropenowe - ligninie

Metoda Scharrera-Kilrsclmera - polega na wagowym oznaczeniu substancji organicznych, które nie rozpuszczają się w mieszaninie kwasów podczas gotow⁷ania oraz po ekstrakcji alkoholem; oznaczona w ten sposób frakcja błonnika pokarmowego nosi nazwę włókna surowego (zawiera głównie celulozę); stosuje się ją do celów technicznych.