72002

Z powyższego wzoru wynika dodatkowo, że potencjał chemiczny /-tej substancji możemy równoważnie definiować jako pochodną entalpii względem liczy moli tej substancji przy stałych: entropii, ciśnieniu i liczbach moli pozostałych składników:

t*J =

W wyrażeniach na dU i dH należy, w ogólnym przypadku, uwzględnić również inne rodzaje pracy:

Iw

I,w

dU = TdS - PdV + dH = TdS + VdP +

gdzie X to zmienna ekstensywna. Y - zmienna intensywna.

Konsekwentnie napiszemy: U = U{S,V) oraz // = H(S,P,X₁,X₂, — ). Równania (1.4.10) i (1.4.11), to szczególne przypadki (1.4.13) i (1.4.14), w których Y = p i X = N, a iloczyn pdN ma sens pracy chemicznej.

Energia swobodna Helmholtza

Energia swobodna Helmholtza (oznaczana symbolem A lub F) jest fimkcją wykorzystywaną w opisie przemian w warunkach izotcrmiczno-izobarycznych. Zgodnie z definicją jest ona różnicą energii wewnętrznej oraz iloczynu temperatury i entropii:

A = U — TS

lub równoważnie:

A = H - PV - TS

W nieodwracalnej przemianie izotemiiczno - izochoryczncj energia swobodna HelmhoUza maleje. Z chwilą osiągnięcia równowagi produkcja entropii zanika (d_tS = 0) i funkcja A osiąga wartość mimmalną: dA = 0.

Energia swobodna Helmholtza jest miarą pracy odwracalnej, wykonanej na drodze przemiany izotermicznej.

Energia swobodna Helmholtza jest funkcją objętości, temperatury i liczby moli poszczególnych skłatbtików' A — A(V,T,N_l,N₂,...).

Bardziej ogólnie powiemy, że energia swobodna Helmholtza jest funkcją objętości, temperatury i parametrów ekstensywnych, definiujących    pracę w    układzie