Układ przepisów w akcie prawotwórczym:
• Przepisy ogólne - określają zakres zastosowania (kogo akt dotyczy), zakres normowana, wyjaśnienie znaczenia wyrazów zawartych w akcie, które będą formą definicji ustawowych (legalnych). Poprzez definicje legalne prawodawca eliminuje wieloznaczność z tekstu prawnego, a także nakazuje pewnym zwrotom takie, a nie inne znaczenie w obrocie prawnym.
• Przepisy szczegółowe - są zwykle najbardziej rozbudowane. Poprzez te przepisy następuje zasadnicza regulacja materii, których dany akt dotyczy.
• Przepisy przejściowe - regulują stosunek nowego prawa do stosunków społecznych powstałych pod rządami prawa starego. Muszą respektować dwie zasady: lex retro non agit; ochrony praw nabytych
• Przepisy końcowe - zwierają dwa rodzaje postanowień:
- przepisy uchylające (jeśli traci moc ustawa, tracą też moc akty wykonawcze do niej)
- o wejściu w życie danego aktu. Akt prawotwórczy poprzez przepisy końcowe może wejść w życie z dniem ogłoszenia, z datą późniejszą niż dzień ogłoszenia, z datą zaistnienia określonego znaczenia
Rodzaje przepisów prawnych ze względu na sposób wyznaczania zachowania:
• Bezpośrednio wyznaczające zachowanie się adresatów - takie na podstawie których można stwierdzić jakie zachowanie jest prawem lub obowiązkiem adresata
• Pośrednio wyznaczające zachowanie się adresata, gdzie wyżej wymienionej klasyfikacji nie można dokonać.
• Konkretne - zawierające pełen opis pożądanego zachowania
• Odsyłające - do innych przepisów (systemowo); do innych systemów normatywnych (pozasystemowo)
• Blankietowe - odsyłają nas do przepisów, które dopiero później zostaną wydane
Ze względu na moc wiążącą:
• Bezwzględnie wiążące - adresaci nie mają możliwości wyboru zachowania
• Względnie wiążące - adresaci mają możliwość wyboru zachowania, w ten sposób, że poprzez postanowienia umowne eliminują zastosowanie przepisów ius dispositivum. lus dispositivi mają zastosowanie, jeśli adresaci nie ujawnili swej woli lub ujawnili ją w sposób niedostateczny