75891

Odruchowa regulacja oddychania.

Rozciągnięcie tkanki płuc pobudza mechanoreceptory, a wzbudzona w nich impulsacja, przekazywana przez nerw błędny hamuje czynność neuronów wdechowych rdzenia przedłużonego. Następuje odruchowe skracanie wdechu i inicjowanie wydechu Podczas wydechu zmniejsza się objętość płuc, a tym samym ustaje pobudzanie meclianoreceptorów. Następstwem tego jest powrót do aktywności neuronów wdechowych i i wystąpienie wdechu. Główna rola odruchu Heringa - Breuera sprowadza się do regulacji opartej na ujemnym sprzężeniu zwrotnym, intensywności i czasu trwania wdechu oraz do zapobiegania nadmiernemu rozciąganiu dróg oddechowych i tkanki płucnej.

Odruch głębokiego wdechu (ziewanie) powstaje w wyniku pobudzenia mikrokosmków komórek szczoteczkowych umieszczonych tuż pod nabłonkiem błony śluzowej dróg oddechowych, np. podczas zwolnionej wentylacji płuc podczas snu.