Podstawa skargi konstytucyjnej
Podstawą skargi konstytucyjnej jest zarzut naruszenia konstytucyjnych praw i wolności skarżącego (sformułowanych w konstytucji). Jedynym wyjątkiem jest prawo uzyskania azylu lub statusu uchodźcy.
- Podstawą skargi nie może być zarzut naruszenia innych przepisów konstytucyjnych czy naruszenie przepisów ustawy.
• Skarga konstytucyjna zawsze musi w sposób konkretny wskazywać przepis, jakiego dotyczy i prawo, czy wolność konstytucyjną, które zostały przez ten przepis naruszone.
• Przedmiotem zarzutu może być tylko konkretnie określona ustawa lub inny akt normatywny i tylko taki, który był podstawą ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie, na tle której wniesiono skargę
• naruszenie praw skarżącego musi nastąpić w wyniku orzeczenia sądu lub organu administracji publicznej w postępowaniu w indywidualnej sprawie skarżącego
• orzeczenie to musi mieć charakter orzeczenia ostatecznego (wyczerpanie toku instancyjnego)
• skarga może być skierowana tylko przeciwko normie prawnej
• wniesienie skargi jest dopuszczalne tylko w terminie 3 miesięcy od doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia - termin zawity
• przymus adwokacki - skarga musi być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego