81047

choroba sieroca oraz jej etapy:

Choroba sieroca dotyka dzieci, które zostały porzucone przez swoje matki. Spitz opisał właśnie tę chorobę, pracował w Meksyku w sierocińcu przywięziennym. Matki więźniarki rodziły dzieci i potem już ich nie widziały.

Bardzo trudno nawiązać kontakt z dzieckiem dotkniętym tą choroba. Często patrzy bezwiednie, jest apatyczne, źle się rozwija fizycznie i psychicznie. Apatia obniża odporność układu immunologicznego i dziecko częściej choruje. Ponadto bezustannie znajduje się w przewlekłym stanie depresyjno- apatycznym, co objawia się słabym apetytem, wymiotami, problemami żołądkowymi, płaczem, rzucaniem przedmiotami, itp. Dziecko zachowuje się stereotypowo- kiwanie się, bujanie, itp.

Etapy choroby sierocej:

1)    dziecko płacze i wzywa opiekuna. Starsze dzieci reagują agresją fizyczną i słowną. Agresja może być skierowana przeciwko sobie lub innym- faza protestu.

2)    Dziecko płacze, ale jeśli ktoś weźmie je na ręce, to przykleja się do tej osoby, nie chce jej puścić. Wie, że protest niczego nie da, chodzi smutne i apatyczne- faza lepkości.

3)    Dziecko plącze, użala się, że jest mu źle- faza rozpaczy.

4)    Dziecko jest spokojne, str aciło nadzieję na opiekę, spada odporność, dzieci zaczynają często chorować, częściej umierają. Dzieci te tylko pozornie są pogodzone ze swoim losem. Pojawia się kiwanie, rytmiczne mchy głową i inne- faza letargiczna.