81694

PROCESY INTEGRACYJNE W EUROPIE TEMAT V-C.D.

Armia europejska, koncepcja utworzenia ponadpaństwowych sił zbrojnych, w skład których wchodziłyby jednostki wojskowe z wielu państw europejskich podlegające ponadnarodowemu dowództwu. Podstawowe cele stworzenia armii europejskiej to: pogłębiona integracja - powołanie sił zbrojnych o charakterze ponadpaństwowym, działania w zakresie pokoju i bezpieczeństwa w Europie oraz uniezależnienie się pod względem militarnym od Stanów Zjednoczonych. Próby realizacji tej koncepcji podjęto w latach 50. XX w. (Plan Plevena i EWO). Mimo podpisania odpowiednich porozumień, plany nie weszły w życie z powodu odrzucenia ich w procesie ratyfikacyjnym przez Parlament Francji.

Wstępne stadium tworzenia armii europejskiej rozpoczęło się w 1989, gdy na mocy porozumień dwustronnych powołano do życia Brygadę Francusko-Niemiecką. W 1992 została ona przekształcona w Eurokorpus, w skład którego wchodzą jednostki wojskowe z Belgii, Francji, Hiszpanii, Luksemburga i Niemiec. Do zadań Eurokorpusu należy udział w misjach pokojowych i humanitarnych oraz ochrona państw tworzących jednostkę.

Siedziba Korpusu mieści się w Strasburgu, operacyjnie podporządkowany jest Kwaterze Głównej NATO.

1998, w rezultacie zacieśniania współpracy politycznej w ramach UE, Francja wraz z Wielką Brytanią zaproponowały utworzenie europejskich sił zbrojnych niezależnych od Sojuszu Północnoatlantyckiego (tzw. Deklaracja z Saint-Malo). 1999 na szczycie w Kolonii szefowie rządów i państw UE zaakceptowali projekt utworzenia 60 tys. armii europejskiej. W tym samym roku w Helsinkach ustanowiono Europejską Politykę Bezpieczeństwa i Obrony (ang. Common European Security and Defence Policy - CESDP) jako narzędzie Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa. W 2000 na szczycie w Nicei powołano Europejskie Siły Szybkiego Reagowania (ang. Rapid Reaction Force - RRF), Komitet Polityki i Bezpieczeństwa, Komitet Wojskowy oraz sztab.