82110

METODA DIN 18218

1. Ustalenie parcia świeżej mieszanki betonowej wg wzoru:

Pmax — G x C2* K/ - (0,48V + 0,74) [kN/m²]

2. Ustalenie dopuszczalnej prędkości betonowania, wg wzom:

2,08/7

GxC^K^

1,54

[m/ h\

gdzie:

G - ciężar objętościowy mieszanki betonowej kN/m³ V - prędkość wznoszenia świeżej mieszanki betonowej m/h

C₂ =

C2 - współczynnik określający wpływ domieszek opóźniających wiązanie; wg wzoru: 0,065 T_x + I (w którym T_v oznacza czas opóźnienia w godzinach)

K_t - wspólczyiuuk określający wypływ temperatury obliczony ze wzoru:

145-37 100 '

w którym T - określa temperaturę świeżej mieszanki.

Stosow^ranie wzorów ograniczone jest do następujących w^rarunków^r: konsystencja mieszanki K2/K3 zakres temperatur 5 C <T<, 30 C

- dla C₂> 1,0 Ktź 1.0 (to znaczy bez zmniejszenia parcia mieszanki betonowej przy zastosowaniu domieszek do betonu i temperatury świeżego betonu powTżej 15°C) niezależnie od wysokości słupa świeżej mieszanki H.