Twierdzenie 6.8 (Taylora)
Jeżeli funkcja f ma ciągle pochodne cząstkowe do drugiego rzędu włącznie na pewnym otoczeniu O(Po), Pu — (xo.yo). to dla dowolnego punktu P(x.y) G O(Po) istnieje tuka liczba 0 G (0.1), że
/(*• V) = /(*o- i/o) + df(xo, y0)(Ax. Ay) + ^ d2f(x0 + 0Ax. yo + 0Ay)(Ax. Ay) Dowód:
Oznaczymy Ax = x — xq. Ay = y - yo i wprowadzimy funkcję pomocniczą *(0 = /(*o +1 Ax, yo + t Ay).
Marny: <I>(0) = /(xo,yo). 4‘( 1) = f(xo + Ax. yo + Ay). Funkcja <1» jest klasy C2 < 0,1 > i z twierdzenia Taylora dla funkcji jednej zmiennej Ą.9 otrzymujemy:
(9)
Ze wzoru na pochodną funkcji złożonej obliczamy
$'(t) = |^(x0 + tńx.yo + tAy) Ax + ^(x0 + tAx,yo + tAy)Ay
%
8
Stąd
*'(0) = df(x0,yo)(Ax. A y)
Stosując wzór (9) otrzymujemy tezę:
f(x, y) = /(* o, 2/o) + d/(*o, ito)( Ax. Ay) + ^ </2/(x0 + 0Ax. yo + 0Ay)( Ax. Ay)
9
6.10 Ekstrema funkcji wielu zmiennych
Rozpatrujemy funkcję n zmiennych / : A —» H. A C W oraz punkt Pq G intA. Definicja 6.24 (Maksimum lokalne)
Funkcja f ma w punkcie Pq maksimum lokalne, jeżeli istnieje otoczenie tego punktu O (Po) takie, że dla dowolnego punktu P G 0(Pq) zachodzi nierówność:
f(P) - /(Po) < 0
Definicja 6.25 (Minimum lokalne)
Funkcja f ma w punkcie Po maksimum lokalne, jeżeli istnieje otoczenie tego punktu O (Po) takie, że dla dowolnego punktu P G 0(Pq) zachodzi nierówność:
44