83347

Do kontroli ciśnienia służy mannowakuometr, który pokazuje nad i podciśnienie, kontroluje jego zmiany. W parowniku występuje też kurek odprowadzający oraz urządzenie odprowadzające do kadzi zaciemej. Pojemność parownika ciśnieniowego wynosi 35-40 hektolitrów i mieści się w nim 26-30 dton ziemniaków.

Występują różne techniki parowania:

Kiedy otrzymujemy poniżej 17% skrobi, ziemniaki są niskoskrohiowe.

Proces parowania: w pierwszym etapie parę wprowadza się od góry, para stykając się z zimnymi ziemniakami ulega skropleniu, woda omywa ziemniaki i odpływa jako woda sokowa, etap ten trwa 15-30 min. Po tym czasie ziemniaki są jednolicie ogrzane, proces kondensacji pary jest zakończony, a przez otwór wydobywa się sucha para, a nie woda sokowa, zawór zostaje zamknięty. Następnie rozpoczyna się faza wstępna parowania, podparzenie 20-30 min, po tym czasie zawór doprowadzający parę od góry zostaje zamknięty, a otwiera się zawór doprowadzający parę od dołu. Od tego momentu rozpoczyna się właściwy proces parowania, który trwa 30-45 min. Obserwujemy w tym czasie wzrost ciśnienia od 0,3 do 0,35 MPa, co odpowiada ściśle temperaturze 142-145 stopni C Proces parowania prowadzi się do momentu uzyskania jednolitej masy ziemniaczanej, ziemniaki zostają całkowicie upłynnione. Temperatura parowania nie powinna być zbyt wysoka, ponieważ może prowadzić do karmelizacji skrobi.

Ziemniaki wysokoskrobiowe zawierają powyżej 17% skrobi.

Parowanie w tym przypadku odbywa się wyłącznie zaworem dolnym, wówczas nie odprowadza się kondensatów, może zajść konieczność uzupełnienia ilości wody. Odpowiedni stosunek to 4 części wody i jedna skrobi. Gdy zawartość skrobi wynosi 17% nie trzeba uzupełniać wody natomiast, gdy jest wyższa to należy doprowadzić wodę do parownika. Otwieramy kurek odpowietrzający, aby nie było zalegającego powietrza. Gdy para się przebije zamykamy ten kurek i następuje wzrost ciśnienia. Gdy zawartość skrobi jest wyższa niż 17% stosujemy ostrzejszy reżim parowania - ciśnienie 0,35-0,6 MPa -3,5-4 atm. Proces parowania trwa wówczas od 20 do 30 min, a całość od 1 do 1,5 godziny.

Parowanie ciągłe:

1.    likwidacja nieproduktywnego czasu (napełnianie i rozładowywanie parnika),

2.    uniknięcie nierównomiernego rozprowadzania pary,

3.    eliminacja lokalnego przegrzewania surowca,

4.    łatwość automatyzacji.

Warunki w ymagane:

-    rozdrobnienie surowca (młyn lub tarcza krochmalnicza)

-    równomierne rozmieszanie z woda

-    pompa pod olbrzymim ciśnieniem wtłacza gęstą zawiesinę pod nadciśnieniem 0,5 MPa