83795

Wspólna delegacja jordańsko- palestyńska została podzielona na dwa komitety.

W sprawach dotyczących głównie Palestyńczyków delegacja izraelska miała rozmawiać z 9 Palestyńczykami i 2 Jordańczykami

•    III runda- połowa stycznia 1992, Waszyngton

Palestyńczycy przedstawili projekt kształtowania samorządu na terenach okupowanych, mającego doprowadzić do niepodległości- odrzucony przez Izrael. Pod koniec stycznia wielostronna konferencja w Moskwie na temat ogólnych problemów regionu BW

•    główne problemy kolejnych rund negocjacyjnych:

-    stopniowa instytucjonalizacja władzy Palestyńczyków na obszarach okupowanych przez wybory bezpośrednie pod kontrolą mlędzynarodową-Izrael zgadzał się tylko na wybory burmistrzów: VI 1992 wybory parlamentarne w Izraelu wygrywa Partia Pracy- nowy premier Icchak Rabin zapowiada wstrzymanie budowy osiedli na obszarach palestyńskich, dopuszcza możliwość wycofania się ze Wzgórz Golan

-    akcje proirańskich fundamentalistów na obszarach okupowanych i sposób rozprawiania się z nimi przez władze izraelskie (m.in. kwestia 416 Palestyńczyków z Hamasu deportowanych do Libanu)

•    legalizacja uchwałą parlamentarną zakazane od 1986 kontakty z Organizacją Wyzwolenia Palestyny- 19 stycznia 1993

•    IX i X runda- impas w rokowaniach- doszło do nowych kompromisów: delegacja palestyńska zgodziła się na koncepcję przejściowej autonomii i rozpoczęcie jej od Strefy Gazy; delegacja izraelska zgodziła się przekazać Palestyńczykom pewne uprawnienia samorządowe Jeszcze przed wprowadzeniem autonomii, zgoda na międzynarodową kontrolę wyborów samorządowych

•    tajne negocjacje Izrael- OWP pod patronatem Norwegii

Spotkanie w Norwegii (już w zaawansowanych negocjacjach) Msz Izraela 1 Mahmud Abbas Przedyskutowano tezy planu „Gaza-Jerycho", który zakładał:

-    1,7 min Palestyńczyków otrzyma autonomię

-    wojska izraelskie wycofają się z tego obszaru w ciągu 4 miesięcy od podpisania porozumienia

-    Palestyńczycy przeprowadzą wybory samorządowe

-    Izrael i OWP formalnie się uznają

W taki sposób powstała Izraelsko- Palestyńska Deklaracja Pokojowych Intencji (30 VIII 1993)

•    9 września 1993 r. o godzinie 1 w nocy Arafat napisał list do premiera Rabina zawierający:

-    uznanie przez OWP państwa Izrael

-    wyrzeczenie się przez OWP terroryzmu

-    wolę regulowania wszystkich spraw drogą rokowań

-    przyszłą zmianę Karty Palestyńskiej pozostającej w sprzeczności z deklaracją zasad

Wzajemne uznanie się Izraela i OWP- 10 września 1993

•    spotkanie w Białym Domu- podpisanie porozumienia izraelsko- palestyńskiego 13 września 1993 r. (porozumienie podpisali minister Peres I Abbas: jako świadkowie Kozyriew i Christopher). Główne postanowienia:

-    utworzenie tymczasowego samorządu palestyńskiego w strefie Gazy i Jerycha na okres 5 lat,

-    przeprowadzenie wyborów do Rady Palestyńskiej w ciągu 9 miesięcy

-    podjęcie negocjacji w sprawie terenów okupowanych od dwóch lat.