85106

materiały dotyczące pracy kultulamo-oświatowej), pracowiiicy oświaty i kultury "powinni otrzymywać platyny urlop w celach dokształcania i pracy badawczej".

-    Środowisko społeczne, względnie trwały układ jednostek, grup społecznych i innych zbiorowości ludzkich oddziałujących na rozwój, zachowanie się i aktywność człowieka.

Praca społeczna - zorganizowana działalność opiekuńcza państwa, organizacji społecznych oraz samorządów lokalnych.

Wg Radlińskiej przymiotnik „społeczny” określa cel podejmowanej pracy jak i sposób jej realizacji. Dla niej praca społeczna jest zasadniczą drogą przeobrażam a się środowiska. W ramach pracy społecznej wyróżnia -POMOC - która ma na celu wzmocnienie się w chwilach trudnych, usuwanie przeszkód zbyt wielkich do pokonania przez jednostkę , RATOWNICTWO - w przypadkach klęski żywiołowej, OPIEKĘ - jej przedmiotem są jednostki niezdolne do samodzielnej egzysterrcji materialnej.

-Główną wartością tej pracy jest to co zostało wydobyte z życia społecznego.

-    Praca społeczna ma określone granice MORALNE - które pojawiają się tam gdzie niebezpieczeństwo, przemoc , MATERIALNE - które zależą od poczucia i rozeznania potrzeb

-Główną uwagę zwraca ona na OPIEKĘ NAD DZIEĆMI I MŁODZIEŻĄ - wszystkie czynnoścr opiekuńcze trzeba podejmować już wcześniej, aby dzieci miały pojęcie o rodzicielstwie . Jest ona przeciwiia przerywaniu ciąży. Ubiega się o pomoc materialną dla rodzin ubogich. Poświęca ona też dużo uwagi sieroctwu, za kryterium war tości fonu opieki nad sierotami przyjmuje sposób odbudowywania więzi rodzinnych i środowiskowych.

H Radlińska krytykuje tendencje do upow\szeclmiania zakładów opieki zamkniętej. Uważa, że maja wiele wad np. masowości a co za tym idzie schematyzm działań potęgujący poczucie niesprawiedliwości i krzywdy. Brak trwałości opieki spowodowany przenoszeniem dziecka z zakładu do zakładu wywołuje niekorzystne starry zdr owotne i obniża to jakość pracy szkolnej. Ta sytuacja utrudnia wrastanie w środowisko co wg Radlińskiej jest najważniejsze w pracy z dzieckiem opirszczonym. Do szerszej popularyzacji nie nadaje się system zastosow w „Domu Sierot” przez Korczaka. Podkreśla , że prace powinny być samodzielne i ograniczone na miarę dziecka H. Radlińska wyróżrria podstawkowa typy rodzin: rodzina przysposabiająca -adoptuje dziecko dając mu prawa własnego dziecka. Te rodziny, które są obce lub krewni roztaczają opiekę ale nie przyjmujące funkcjr prawnych to rodziny zastępcze. Podobnie wygląda w przypadku rodzin opiekuńczych. H. Radlińska podobnie jak Korczak twierdz, że dzieci są realną rzeczywistością kraju, a nie tylko jego przyszłością. Dbałość o prawidłowy rozwój dziecka będące „miernikiem uczciwości” wymaga od dorosłych poznania i akceptowania potrzeb wieku dziecięcego i młodzieńczego, wymaga wysiłków i wyrzeczeń, które zostaną w^ynagrodzone radością i uśmiechem dziecka.

Dzieje pracy społecznej i oświatowej

Ogól studiów Radlińskiej z zakresu dziejów pracy społecznej i oświatowej dzieli się na: badania o celach stricte historycznych i na badania quasi historyczne.

Zadaniem badan stricte historycznych jest: rekonstrukcja , opis i wyjaśnianie faktów liistorycznych na terenie pedagogiki społecznej w dziedzinie pracy społecznej i kulturalno- oświatowej. Głównym pytaniem na jakie udziela się tutaj odpowiedzi jest pytanie „jak było i dlaczego”, tego rodzaju ustalenia służą głównie budowaniu lristorii minionych czasów.

W pracach guasi historycznych Radlińska stara się odpowiedzieć na pytama ogólne, śledzi prawda rządzące rzeczywistością, wyjaśnia badane akty w kategoriach pedagogicznych oraz formułuje nowe twierdzenia.