ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY
Związek taki powinien istnieć między zdarzeniem, z którym sprzężona została czyjaś odpowiedzialność, a doznaną przez poszkodowanego szkodą.
Związek przyczynowy pełni podwójną funkcję:
a) stanowi przesłankę odpowiedzialności odszkodowawczej
b) w sposób pośredni wpływa na wielkość należnego odszkodowania.
Cecha normalności
Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. (W praktyce także inne zdarzenia prawne (nie tylko działanie lub zaniechanie człowieka, z którymi złączona jest czyjaś odpowiedzialność odszkodowawcza).
Teoria adekwatnego związku przyczynowego- zaleca odwoływać się do reguł obiektywnie ustalonych. Zalecenie to pozwala oddzielić problematykę kauzalną od zagadnienia innego rodzaju, jakim jest kwestia winy. Teoria ta uznaje za miarodajne dla ustalenia odpowiedzialności odszkodowawczej nie wszystkie skutki faktu stanowiącego podstawę odpowiedzialności, lecz tylko niektóre z nich, a mianowicie następstwa normalne. Selekcji dokonuje się przez wybór czynników ogólnie sprzyjających powstaniu określonego rodzaju skutków nazwanych następstwami normalnymi.
Realizacja tej koncepcji wymaga dwustopniowego postępowania:
a) udzielenie odpowiedzi na pytanie: czy określony skutek pozostaje w relacji przyczynowej do zdarzenia stanowiącego podstawę czyjejś odpowiedzialności. Najlepiej ustalić to stosując test warunku koniecznego
b) gdy test warunku koniecznego doprowadzi do wniosku, że rozpoznawane fakty pozostają w związku kauzlanym pojawia się kwestia czy związek odpowiada szczególnym kryteriom wartościującym, wyrażonym w terminie normalne.
Polegają one na tym, że odpowiedzialność zobowiązanego obejmuje nie tylko normalne następstwa jego zachowania, ale ponadto skutki przypadku, które by nie nastąpiły gdyby zobowiązany zachował się zgodnie z treścią zobowiązania. Również same strony w umowie mogą określić zakres skutków, za które będę odpowiadać (np. zasada odpowiedzialności-jedynie za następstwa bezpośrednie).