Występują w wielu złożach soli kamiennej a także wielu jeziorach (Morze Martwe, Kaspijskie) oraz w postaci wielu złóż naturalnych (Niemcy, Białoruś, Francja, Hiszpania, Kanada), w postaci mieszanin soli. Polskie złoża nie są eksploatowane.
Przerób soli potasowych polega na wzbogaceniu lub uzyskaniu czystych soli przeważnie dla celów nawozowych lub technicznych. Ogranicza się zazwyczaj do oddzielania zawartych w solach domieszek
Układ NaCl-KCl-H^O wykorzystywany w prod. KC1 charakteryzuje:
• Zbliżona rozpuszczalność obu soli w temp. otoczenia
• Rozp. NaCl prawie niezależy od temp, rozp. KCl rośnie gdy temp. rośnie
• W roztworze nasyconym obiema tymi solami rozp. NaCl zmniejsza się niewiele i maleje nieznacznie ze wzrostem temp.
Sole surowe rozpuszcza się w roztworach nasyconych NaCl w podwyższonej temp - w warunkach tych rozp się głównie sylwin.
Otrzymany roztwór chłodzi się intensywnie - chłodnice próżniowe, wieże Estnera (konstrukcyjne chłodnie kominowe).
Do oddzielenia soli stosuje się odstawianie, odsączanie, filtrację próżniową.
KCl-MgCh 6H2O jest wykorzystywany jako źródło związków potasowych i magnezowych. Występuje w złożu Kłodawskim i jest zanieczyszczona solą kamienną.
Najbardziej uniwersalna jest tzw. metoda całkowitego rozpuszczania. Według tej metody sól surową rozpuszcza się w roztworach zawracanych z krystalizacji i przemywania kryształów. Aparatura do przerobu karnalitu składa się na ogół z tych samych elementów co przy przerobie syiwinitu.
Proces prowadzi się w środowisku nasyconego r-ru soli. Jako czynniki flotacyjne stosuje się wyższe aminy alifatyczne w postaci clilorowodorków lub octanów. Chlorek potasowy przechodzi do piany flotacyjnej. Clilorek potasowy pozostający w odpadach flotacyjnych ługuje się często ciepłą wodą i odzyskuje przez krystalizacje. Stosuje się maszyny flotacyjne używane powszeclinie do wzbogacania rud metali. Metodę tą często kombinuje się z innymi metodami rozdzielania.
2