88149

MIEDZ

Działanie na człowieka

Całkowity brak miedzi w pokarmach, nawet w śladach, prowadzi do stanów niedokrwistości i zaburzeń czynności wielu narządów, w szczególności gruczołów wewnętrznego wydzielania, co tłumaczymy jej katalityczną biochemiczną aktywnością. Wchłonięta natomiast w nadmiarze wywiera działanie trujące. Pył miedzi i jej związków, wywołuje "gorączkę miedziową", podobną w objawacli do gorączki hutników w hutach cynku, jednak o przebiegu znacznie lżejszym, przy czym szybko następuje przyzwyczajenie, tak że choroba u tych samych robotników' nie powtarza się, czego nie stwierdza się u hutników w hutach cynku i magnezu.

Z sokiem żołądkowym miedź metaliczna tworzy clilorek miedziowy i dlatego zarówno miedź, jak i jej sole najsilniej toksyczne działają na przewód pokarmowy.

W ostrych stanach może dojść do znacznej niedokrwistości i do osłabienia mięśnia sercowego, a w następstwie zarówno do zmian zwyr odnieniowych miąższu nerkowego, jak i zatkania kanalików nerkowych złogami rozpadlego barwnika krwi - hemoglobiny - do mocznicy o ciężkim przebiegu.

Przed wystąpieniem tych objawów zabezpieczają: właściwa i sprawna wentylacja, pocltlanracze przeciwpyłowe używane jako ochrony osobistej oraz skrupulatne przestrzegame higieny pracy.

Najwyższe dopuszczalne stężenie dla pyłu i par miedzi wynosi (),()(X) 1 mg/1 powietrza.