89623

Zasady funkcjonowania powojennego systemu walutowego (sformułowane na konferencji w Breton

Woods):

•    Złoto jest głównym środkiem rezerwowym i płatniczym

•    Parytety wymienialnych walut narodowych zostaną określone w złocie lub dolarach USD, wymienialnych na złoto przez banki Systemu Rezerwy Federalnej USA.

•    Stany będą wymieniać każdą walutę na złoto (i odwrotnie) przy utrzymaniu stałej jego ceny ( 35 USD za uncję trojańską).

•    Kursy bieżące wymienialnych walut mogą się wahać wokół ustalonego kursu walutowego tylko w określonych granicach (- + 1%).

•    Przy zbliżaniu się do tej granicy władze monetarne są zobowiązane do interweniowania na rynkach pieniężnych.

•    W przypadku tmdności płatniczych i konieczności zmiany kursów waluty, kraje członkowskie mogą skorzystać z kredytów MFW.

•    Zmiany większe niż 10% jedynie za zgodą funduszu, frzyczyny załamania się systemu z Bretton Woods.

System dewizowo- złoty z Bretton Woods wymagał dla sprawnego działania spełnienia szeregu warunków: utrzymania stabilności $ i jego wymienialności na złoto, ograniczenie rozmiarów deficytu amerykańskiego bilansu płatniczego, gotowość innych krajów do dalszego gromadzenia $ w ich rezerwach walutowych oraz do dostosowania poziomu swych kursów walutowych do kursu $.

Istniały bezpośrednie jak i pośrednie przyczyny, które w marcu 1973 roku doprowadziły do upadku systemu dewizowo - złotego (systemu z Bretton Woods).

Bezpośrednimi przyczynami była zależność wzroshi podaży waluty międzynarodowej od roznuarów deficytu bilansu płatniczego Stanów Zjednoczonych oraz fakt. że system ten nie zabezpieczał krajów członkowskich przed kryzysem zaufania do dolara USA czy innej waluty międzynarodowej. Ponadto, trzeba jeszcze wspomnieć, że system ten nie dawał możliwości dostosowania podaży rezerw wantowych do potrzeb wymiany międzynarodow ej

Przyczyną pośrednią było to. że zasady wyrównywania bilansu płatniczego przewidywały duże ograniczenia w stosowaniu restrykcji i zmian kursów walut, co powodowało nadmierny popyt na waluty międzynarodowe potrzebne na sfinansowanie deficytu bilansu płatniczego i nie zapewniało dyscypliny bilansu płatniczego Zamiast usuwama tego deficytu uciekano się do jego finansowania. Duże możliwości finansowania deficytu miały Stany Zjednoczone i Wielka Brytania. Ponadto, utrzymująca się inflacja wzmagała popyt na rezerwy walutowe. Pozwalało to Stanom Zjednoczonym w sytuacji niedostatecznej podaży złota zwiększyć podaż dolarów na rynkach zagranicznych.

Główną zaś przyczyną upadku systemu dewizowo - złotego było zawieszenie 15 sierpnia 1971 roku wymienialności dolara USA na złoto (kryzys naftowy Nbcon zniósł stały kurs dolara wobec złota)