schematów statycznych układów poprzecznych. Dlatego wybór właściwego rozwiązania ustroju nośnego hali powinien być poprzedzony wnikliwą analizą. W analizie tej należy brać pod uwagę założenia funkcjonalno-technologiczne. postulowane wymiary geometryczne układu poprzecznego, warunki gruntowe posadowienia obiektu, wielkość obciążeń ustroju nośnego, możliwości i wymagania technologiczno-realizacyjne (wykonania konstrukcji w warsztacie, transportu i montażu). Jest oczywiste, iż taką analizę prowadzi się w celu wyboru optymalnego, uzasadnionego ekonomicznie wariantu rozwiązania konstrukcyjnego. Należy zaznaczyć, iż kryteriiun ciężaru konstrukcji jest tylko jednym z parametrów analizy techniczno-ekonomicznej wariantowych rozwiązań i należy je konfrontować z kosztami realizacji obiektu. Może się bowiem okazać, że przyjęcie konstrukcji cięższej, lecz dogodiuejszej pod względem wykonawczym będzie uzasadnione ekonomicznie po uwzględnieniu w analizie kosztów robocizny i czasu wznoszenia obiektu. Przyjęcie schematu statycznego układu poprzecznego hali poprzedzają analizy rozwiązań wariantowych takich ustrojów. Dla założonych rozpiętości naw, wysokości slupów, obciążeń i posadowienia hali bada się wstępnie (metodami przybliżonymi) wartości wytężeń i przemieszczeń wariantowych schematów statycznych ustrojów nośnych.
Przykłady schematów statycznych układów poprzecznych hal jednonawowych pokazano na rysunku 1.10. Należy je traktować jako schematy rodzajów stosowanych połączeń elementów (slupów z fundamentami i rygli ze slupami), gdyż zarówno slupy, jak i rygle mogą być o przekrojach pelnościeimych lub kratowych.