90846

a które w sposób istotny wpływają na rozkład sił wewnętrznych. W przypadku podpór zagadnienie modelowania może dotyczyć:

-    łożysk,

-    korpusu podpór,

-    fundamentów.

Z reguły wszystkie elementy korpusu podpory modeluje się jako jedną całość, przy czym oddziaływanie przęseł traktuje się jako obciążenie zewnętrzne, uwzględniając w obliczeniach zgodność odkształceń w miejscu wzajemnego połączenia. Niekiedy, a dotyczy to np. konstrukcji ramowych, nie stosuje się oddzielnego modelowania podpór, a całą konstrukcję - tj podpory przęsła traktuje się jako integralną całość. Modelując podpory słupowe na ogół stosuje się elementy prętowe, a podpory w formie ścian - elementy tarczowe.

W modelowaniu fundamentów podpór niezwykle istotne jest modelowanie podłoża i więzów występujących pomiędzy podłożem i fundamentem. Grunt jest ośrodkiem trójfazowym, o strukturze nieciągłej i wykazuje właściwości sprężysto-lepkoplastyczne, a związek między naprężeniami i odkształceniami jest nieliniowy. Grunt jako materiał nie jest łatwy do modelowania. Z wystarczającą dokładnością w zagadnieniach inżynierskich projektowania podpór przyjmuje się tzw. winkle-row^rski model gruntu, zakładający, że odpór gruntu jest funkcją jego przemieszczenia, a odkształcenia gruntu mają cliarakter sprężysty. Jedynym parametrem charakteryzującym grunt jest moduł podatności podłoża [kN/m³]. Do modelowania fundamentów płytkich wystarczająca jest znajomość modułu jedynie w kierunku pionowym, natomiast dla fundamentów głębokich - również w kienuiku poziomym.

Sposób modelowania fimdamentu zależy od tego czy jest to płytki fundament bezpośredni czy głęboki. Konstrukcję o płytkich fundamentach z reguły w obliczeniach traktuje się jako płytę lub pasmo płytow^re na podłożu sprężystym („winkle-rowskim") Jeśli na fundamencie oparto sztywny korpus podpory lub jego grubość jest porównywalna z pozostałymi wymiarami, to można dodatkowo przyjąć, że fundament jest meodksztalcalny (rys. 8.15).

Głęboki fimdament w kształcie bloku (studni lub kesonu) można zamodelować jako bryłę sztywną współpracującą z podłożem, nie tylko podstawą lecz również pobocznicą (rys. 8.16).

Model obliczeniowy fundamentu na palach tworzy się wykorzystując elementy płytowe (płyta zwieńczająca pale) i prętowe (pale). Płyta fundamentowa może być traktowana jako nieodksztalcalna, jeśli spełnia warunek: