(Pionowe i poziome rozczłonkowanie na piony, komórki organizacyjne stanowiska, konfiguracja szczebli decyzyjnych. Układ wzajemnych zależności i podporządkowań oraz rozdział zadań, uprawnień i odpowiedzialności)
Dynamiczny- koncentrowanie się na czynnościach zachodzących w czasie. Czyli ujęcie struktury, jako procesu funkcjonowania organizacji
(przebieg materiałów, przebieg czynności, operacji, obiegu dokumentów)
Ujęcie przestrzenne
Ujęcie statyczne rozmieszczenia elementów rzeczowych organizacji w przestrzeni (np. rozmieszczenie hal produkcyjnych, budynków, stanowisk pracy).
Wyróżnia się 5 wymiarów charakteryzujących strukturę organizacyjną:
• Wymiar konfiguracji
• Wymiar centralizacji
• Wymiar specjalizacji
• Wymiar standaryzacji
• Wymiar formalizacji
Wymiar konfiguracji- odzwierciedla kształt struktury ról i pozycji organizacyjnych, czyli przedstawia usytuowanie oraz liczbę i rodzaj pionów, komórek, stanowisk pracy, a także poziomów hierarchicznych w schemacie organizacyjnym.
Wymiar centralizacji- określa wewnętrzną strukturę władzy w instytucji, a więc rozmieszczenie na poszczególnych poziomach hierarchii uprawnień decyzyjnych niezbędnych do realizacji celów organizacji.
Miarą centralizacji jest skoncentrowanie uprawnień na poszczególnych szczeblach.
Wymiar specjalizacji- charakteryzuje wynikający z podziału pracy stopień ograniczenia dowolności uczestników organizacji w realizacji zadań i obowiązków.
W szczególności wyróżnia się:
• Specjalizację poziomą
• Specjalizację pionową
Wymiar standaryzacji- określa stopień typowości działań i zachowań wynikający z przyjętego w organizacji systemu ujednoliconych sposobów postępowania, procedur, zwyczajów.
Wymiar formalizacji- odnosi się do systemów wzorców i przepisów regulujących postępowanie w organizacji, określa zakres i sposób łączności, wzorce działania, regulację postępowań zawartą w dokumentach formalnych.
Miarą formalizacji jest zakres, stopień szczegółowości i rygorystyczności regulacji i zachowań członków organizacji.
Elementy struktury organizacyjnej: