95352

Iran 15 marca 1951 r. przeprowadził nacjonalizacje należącego dotąd do Anglo-Iranin Oil Company przemysłu naftowego, zerwano, więc z nim stosunki i przygotow ywano się do obalenie rządu Mossadeka. Nastąpiło ogólne pogorszenie symacji.

W Partii Pracy nastąpił wzrost kontrowersji wewnętrznych i straciła ona większość w parlamencie. W tej sytuacji parlament rozwiązano i przeprowadzono nowe wybory w październiku 1951 r.. w których Pattia Pracy przegrała z konserwatystami. Do rządu wrócił Giurchill. Rząd Partii Konserwatywnej z Giurchillem na czele powstał 27 października 1951 r.. Stanowisko wicepremiera i ministra spraw zagranicznych objął Anthony Eden. Krótko po wyborach zmarł król Jerzy VI, na tron wstąpiła jego córka Elżbieta II.

Rząd konserwatywny wspólnie z USA i Francją uznał, iż stan wojenny z Niemcami jest zakończony (9 sierpnia 1951 r), to samo zdecydowano w odniesieniu do Japonii.

Anglicy październiku 1952 r. skonstruowali w łasną bombę atomową i w eszli do klubu atomow ego

W 1953 r. poparli przewrót w Iranie, ale kontrolę nad wydobyciem ropy naftowej w tym państwie przejęli Amerykanie. Konserwatyści poparli amerykańskie plany rozbrojenia RFN i wciągnięcia jej do NATO. a w 1954 r. poparli ideę przekształcenia Unii Zachodniej w Unie Zachodnioeuropejską i wyrazili zgodę na włączenie Zagłębia Saary do RFN. Brytyjska polityka wobec RFN spowodowała, iż ZSRR w 1954 r. zerwało podpisany w 1942 r. układ o sojuszu z Anglią.

Dopiero 3 lipca 1954 r. w W. Brytanii zniesiono ostatecznie, trwające od 1940 r., racjonowanie żywności.

Kiedy 5 kwietnia 1955 r. sędziwy Churchill ustąpił ze stanowiska szefa rządu, stanowisko to objął Andiony Eden. W przeprowadzonych w maju 1955 r. wyborach konserwatyści umocnili swoją pozycję. Głównym problemem, który zaprzątał głowę rządu, była sprawa Kanału Sueskiego. Lotnictwo angielskie i francuskie w dniach 31 października -4 listopada 1956 r. zbombardowało obiekty wojskowe Egjpńi i 5 listopada wojska obu państw wylądowały w strefie kanału i zajęły Fort Said. Armia Izraela zajęła półwysep Synaj.

Była to jawna agresja. Potępiła ją część brytyjskiej opinii publicznej, a także Partia Pracy, nastąpiło duże poruszenie na forum międzynarodowym. Przeciw trójstronnej agresji wystąpiły wspólnie ZSRR i USA. Wobec tego, że Rada Bezpieczeństwa bez Angjii i Francji nie dysponowała prawem w eta, zwołano nadzwyczajne posiedzenie Z^omadzenia ogólnego ONZ. Agresja została potępiona, zwłaszcza ostro występowały kraje arabskie Działania wojenne zostały wstrzymane w nocy z 6 na 7 listopada. Anglicy i Francuzi musieli opuścić Port Said. a Izrael półwysep Synaj. Była to wielka kompromitacja rządu brytyjskiego. Eden 6 stycznia 1957 r. ustąpił ze stanowiska, a obowiązki premiera przejął dotychczasowy minister skarbu. Herold Macmillan. stanowisko ministra spraw zagranicznych zachował Selsyn Lloyd.

2.0sbienie roli i znaczenia Wielkiej Brytanii w świerie.

Gabinet Macmillana reprezentował kola arystokratyczne i wielkoprzemysłowe. Sytuacja W. Brytanii komplikowała się nadal: tempo wzrostu przemysłu słabło, jego moce produkcyjne nie były w pełni wykorzystane, kurczyły się rynki zbym. Udział Anglii w światowym eksporcie spadł z 18,9% do 15,8%. W przemyśle liczyły się nowe surowce i wytwory. W gospodarce paliwowej spadło znaczenie węgla na rzecz ropy naftowej, zamykano, więc kopalnie węgla, poszukiwano natomiast nowych złóż ropy. Rozwijał się przemysł elektrotechniczny, samochodowy, budowy maszyn, chemiczny. Postępował proces automatyzacji produkcji. Anglicy mieli trudności w przestawieniu swego przemysłu, który był przestarzały i mało podatny na zmiany. Wszystkie te czynniki spowodowały wzrost liczby bezrobotnych, wystąpieiua strajkowe, aktywizację organizacji zawodowych. W 1957 r. odnotowano 2859 strajków, strajkowało 1.7 min robotników przemyshi