96352

systemie.Jeśli potencjał utleniająco-redukujący osiąga wartość poniżej +100 mV, zachodzi redukcja jonów Fe₃* do Fe₂^ł i uwalnianie uprzednio zmagazynowanego fosforu.

Ćwiczenia

Najczęściej stosowanymi metodami oczyszczania ścieków ze związków fosforu są;

1.    Strącanie wapnem

Ortofosforany wskutek reakcji w wapnem wytrącają się w postaci amorficznego fosforanu trójwapniowego Ca₃(P0₄h, lub w postaci krystalicznego hydroksyapatytu Ca_s(P0₄)₃0H, rzadziej w postaci fosforanu czterowapniowego Ca₄H(P0₄)₃.

3Ca(OH)₂ + 2PO%~ -» Ca₃(P0₄)₂ i +60H

5Ca(OH)₂ + 3P0₄~ -> Ca_s(P0₄)₃0H i +9OH~

4Ca(OH)₂ + 3POl~ + H₂0 -* Ca₄H(P0₄)₃ i +9OH

Wytrącenie fosforanów wapnia może być wywołane w warunkach wysokiej koncentracji wapna i przy wzrastającym pH, przez dodanie wapna, który jest niedrogi i łatwo dostępny. Wapno stosuje się najczęściej w formie wodorotlenku wapnia lub mleka wapiennego.

Do zalet strącania wapnem należy zaliczyć:

• prosta kontrola dawkowania reagentu, dawka wapna jest ustalana na podstawie pH ścieków,

-    niezależność dawki od wahań stężenia fosforu na odpływie

-    usuwanie również metali ciężkich,

-    w systemie dużej dawki osiąga się bardzo dużą redukcję fosforu.

Do najważniejszych wad tego strącania można zaliczyć:

-    znacznie większa ilość osadu niż w innych metodach usuwania fosforu,

-    wysokie koszty inwestycyjne i eksploatacyjne,

-    duży koszt reagenta przy dużej zasadowości ścieków,

-    duże koszty wyposażenia i eksploatacji urządzeń do magazynowania i dawkowania wapna.

2.    Strącanie solami żelaza i glinu

Najczęściej stosowanymi reagentami, oprócz wapna są siarczan żelazawy i żelazowy oraz chlorek żelazowy. Związki te dodane do ścieków reagują z rozpuszczonymi w wodzie fosforanami tworząc nierozpuszczalne sedymentujące związki.